Re: Znaczenie kolorów szlaków turystycznych

Jako znakarz nizinych szlaków turystycznych z ponad 40-letnim stażem nigdy nie spotkałem się z zasadą, że kolor szlaku oznacza jego trudność - jedyny wyjątek to oznakowanie nartostrad, gdzie faktycznie ich kolor oznacza trudność od niebieskiego (bardzo łatwa) do czarnego (bardzo trudna), te zasady podaje INSTRUKCJA ZNAKOWANIA SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH PTTK zamieszczona na stronie PTTK (rozdział VII punkt 11).
Natomiast prawdą jest, że w turystyce górskiej, gdzie najwcześniej po II wojnie światowej przystąpiono do znakowania szlaków, przyjeto zasadę, że szlaki główne - w kolorze CZERWONYM - były prowadzone po najwyższych pasmach górskich (szczytach) granicznych. Od tych zasad odstąpiono w Beskidzie Niskim i Bieszczadach, gdzie szlak główny (czerwony) ze względów "politycznych" jeśli można to tak nazwać (pokłosie AKCJI WISŁA)- utrudnienie ewentualnym wędrowcom, a może uczestników walczącym tam stron do zboczenia ze szlaku i przekraczenia granicy z CZECHOSŁOWACJĄ.
Szlak główny (czerwony) z Krynicy zamiast przez Lackową, Ostry Wierch, Jaworzyne Konieczniańską itd. poprowadzono przez Banicę, Hańczową, Kozie Żebro Rotundę, Zdynię .... Podobnie przebieg głównego szlaku Beskidzkiego poprowadzono w Bieszczadach (po połoninach, zamiast Okrąglik, Rabię Skałę, Krzemieniec, Wlk. Rawkę). Udostępnienie turystom szlaków granicznych nastąpiło w latach 60-tych ubiegłego wieku, gdzie szlaki mają różne kolory.
Kol. Łukasz ma rację, że szlaki niebieskie są szlakami równoległymi do głównego itd., ale ta zasada nie ma żadnego odniesienia do szlaków na terenach nizinnych, gdzie ich łączna długość sięga podad 33 tysiące km. W początkach znakowania szlaków na nizinach przyjęto zasadę, ze szlaki główne miały kolor czerwony, ale każde z województw (do 1975 - 17, później 49) chciało mieć własny szlak główny, ale to kłociło się po przekroczeniu szlaku granicy województwa i długie szlaki na nizinach nie zawsze mają kolor czerwony. Pragnę przypomnięć, że pod koniec lat piędziesiatych do połowy lat osiemdziesiatych wytyczano tzw. szlaki wolnościowe o znaku szlaku w kolorze czerwono-białym-czerwonym, lub znaku szlaku biało-czerwonym(niebieski,zielony,żółty)-białym z gwiazdką na białym pasku np. szlak "lenina" w Tatrach. "Szlaki wolnościowe" po ich likwidacji musiały podzielić się na odcinki w różnych kolorach, aby uniknąć krzyżowania się szlaków w tym samym kolorze. Taki problem wystąpił na Roztoczu, gdzie fragment szlaku wolnościowego ma długość ponadd 100 km i ma kolor czarny.
Reasumując kolor szlaku w górach i na nizinach nie ma nic wspólnego z jego trudnością, a w większości przypadków (na nizinach) z jego ważnością (szlak główny).
Konrad Bielecki - wiceprzewodniczący KTP ZG PTTK ds szlaków.