Re: Jak wędrujemy...?

Dzięki, Reguś za dobre słowo...
Wzruszenie nie pozwala mi ścisnąc Cię za gardło, czy jak tam sie mówi...

Jak kiedyś wspominałem,
spaceruję ostatnimi laty z reguły we własnym towarzystwie, gdyż robię to na tyle rzadko, że:
1) nie jestem pewien własnej kondycji, zatem nie chcę by ktoś na mnie musiał czekać
2) mając głód gór i spacerów, nie chce musieć czekać na kogoś

Chętnie natomiast zrobiłbym wyjątek w okolicach tego przedwiośnia, wybierając się w większym towarzystwie na np. jakiś 24-godzinny spacerek, poprzedzony
2-3 dniami zabytków

Uściski

Kuba