Jednym słowem nie nowe PTTK, a odnowione PTTK, po generalnym remoncie. Po pierwsze zakaz kandydowania do władz ludzi, którzy całą kadencję nic konkretnego nie robią, a tylko pełnią funkcję. W sprawozdaniach nie należy pisać ile razy kto pił kawę na zebraniu, ale co zrobił poza tymi zebraniami. Pracownicy etatowi nie powinni pisać ile wypełnili sprawozdań i druków, ale ilu działaczom pomogli tak, że był z tego konkretny efekt.
Kilka uwag do pierwszej wypowiedzi:
„1. Kompetencja, kompetencja i jeszcze raz kompetencja jeśli chodzi o sprawy krajoznawstwa i turystyki.”
Zanim ktoś będzie bardzo kompetentny miną lata. Co mają zrobić nowe oddziały lub leżące na uboczu, gdzie trudno o zdobycie doświadczenia i niezbędnej wiedzy. Te kompetencje to tytuły przewodnickie, przodownickie i instruktorskie. Wiemy, że zdobycie tych kompetencji wymaga czasu i pieniędzy.
„2. Miejskie oddziały odpowiednio usytuowane stanowiące źródło informacji dla turystów; a w tym
pełny zakres map, przewodników, albumów związanych z regionem w którym się mieszczą bym wiedział, że w PTTK dowiem się wszystkiego o tym regionie, w którym się znajduję. I bym wiedział, że jeśli będę w innym regionie to uzyskam tam to samo.
3. Stworzenie serii map i przewodników o najwyższej jakości pod względem informacyjnym opatrzonych Logo PTTK bym sięgając po nie identyfikował się później z tym logo i bym wiedział, że mapa PTTK to mapa o jaką mi chodziło.”
PTTK nie znajdzie milionów na wydanie własnego kompletu map i przewodników i prowadzenie kilkuset księgarenek turystycznych. Bogata firma PPWK zwija żagle, bo nie opłaca się wydawać wielu tytułów. W ich miejsce powstają małe wydawnictwa i tylko nieliczne potrafią rozwinąć skrzydła. Należy za to współpracować z dobrymi wydawnictwami i księgarniami. Tworzyć katalogi polecanych map i przewodników, a także księgarń ze stoiskami dla turystów. Można doprowadzić do tego, że logo PTTK znajdzie się na polecanych przez nas wydawnictwach. W 2002 r. odbył się już XI Ogólnopolski Przegląd Książki Krajoznawczej i Turystycznej organizowany przez PTTK i bardzo ceniony przez wydawców. Niektóre wydawnictwa w swoich ofertach informują o przyznanych im nagrodach. Wyniki ostatniego przeglądu opublikowane zostały m.in. w numerze 10/2002 „Na Szlaku”. Sądzę, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby polecane przez PTTK wydawnictwa były objęte sprzedażą internetową. Uśmiałem się, gdy w ofercie tej sprzedaży zobaczyłem tylko kilkanaście pozycji „Kraju”.
„4. Stworzenie spójnego systemu odznak krajoznawczych i innych pamiątek związanych ze zwiedzanymi miejscami bym będąc turystą i dodatkowo kolekcjonerem miał z tego dodatkową gratkę.”
Moim zdaniem unifikacja regionalnych odznak krajoznawczych nie ma sensu. Ich charakter zawsze będzie zależeć od tradycji i specyfiki danego terenu.
„5. Dostępność w poszczególnych oddziałach regulaminów odznak ogólnopolskich. Dostępność w oddziałach regulaminów regionalnych. Być może te ostatnie powinny mieć formę odznak podobnych do popularnych w turystyce kwalifikowanej bym mógł je zdobyć w czasie jednej wycieczki. I ewentualnie dopiero potem rozbudowane do kilku stopni jeśli jakiś oddział sobie życzy. W regulaminach oczywiście żadnego przymusu typu, "udział w imprezie oddziału". Spodoba mi się to wrócę.”
Zgadzam się, że każdy Oddział powinien mieć komplet regulaminów odznak ogólnopolskich. Ale najpierw musiałby go posiadać Zarząd Główny! ... i wydrukować np. 1000 egzemlparzy w jednolitej formie np. w formie kartek do wpinania do segregatora, co ułatwiłoby wymianę i powielanie w miarę potrzeb.
„6. Pełna informacja (przynajmniej trochę rozbudowana wizytówka) z danymi dotyczącymi oddziału i regionu w którym on się znajduje; z atrakcjami turystycznymi i krajoznawczymi; z mapą jak trafić do oddziału itd. oczywiście na serwerze PTTK bym nie musiał godzinami błądzić po internecie. Lepiej jak ten czas poświęcę na zwiedzanie i wycieczkę.”
Najlepiej opracować wykaz linków do stron krajoznawczych z podziałem terytorialnym i tematycznym. mam taki wykaz dla województw śląskiego i opolskiego, ale trzeba go często aktualizować. Opracowanie własnego wykazu jest trudne – albo trzeba dysponować własnymi materiałami albo mieć na piśmie zgodę autorów na przeniesienie na własną stronę.
„7. Dobrze przemyślana co do usytuowania baza noclegowa, w większości wydzierżawiana w której przestrzegane są normy PTTK bym czuł się jak u siebie a nie jak intruz. Ale również baza dotowana po porozumieniach z samorządem lokalnym.”
Powraca pomysł podany przy wydawnictwach - firmowania logo PTTK polecanych obiektów. Aby to chwyciło PTTK musi mieć odpowiedni autorytet w środowisku hotelarzy. Takim argumentem może być pomysł stworzenia sieci szlaków z propozycjami wczasów czy też obozów wędrownych.
„8. Wydawanie dobrej gazety turystyczno - krajoznawczej o ładnej szacie graficznej, ciekawych artykułach, pokazywaniu znanych i nieznanych regionów, może jako "Gościniec BIS" ale nie tak sformalizowanej życiem Towarzystwa.”
Na rynku wydawniczym jest luka. Nie ma nic pomiędzy tajnym „Gościńcem” dla prezesów PTTK-owskich a „Poznaj swój kraj” dla młodzieży. Wszystkie poważne pisma żyją z wpływów ze sprzedaży i reklam (a raczej w odwrotnej kolejności).
„Myślę, że należałoby w pierwszej kolejności przeprowadzić analizę stanu posiadania i sprzedać to co naprawdę nie jest potrzebne bez zbędnych sentymentów. Z uzyskanych pieniędzy starać się wyremontować w pierwszej kolejności to co może przysporzyć najszybciej dochodów.”
A ja myślę, że generalnie rzecz biorąc PTTK już sprzedało to co mogło. Ażeby coś zrobić trzeba po prostu zrobić preliminarz (teraz to się nazywa biznesplan) i szukać źródeł finansowania. Jeżeli pomysł jest dobry, to zawsze znajdzie się ktoś zainteresowany pomocą. Niestety ciągle jest za mało działaczy, którzy potrafią to zrobić. Ciągle przeważają pseudodziałacze, którzy mówią: ty rób, a ja pomogę. W czym pomogą? Dla mnie jedyną pomocą jest samodzielne wykonanie jakiejś pracy od początku do końca.
