Re: dla kogo są szlaki?

Sprawa jest prosta. Każdy, kto znakuje szlak musi wiedzieć dla kogo to robi, czy dla wczasowiczów spacerujących po obiedzie, czy dla turystów weekendowych, czy dla turystów kwalifikowanych. W latach siedemdziesiątych w Wielkopolsce robiono badania, które wykazały, że przeciętnie ze szlaku korzysta średnio 20 osób dziennie w sezonie. Nie pamiętam szczegółów, bo nie robiłem notatek i piszę z pamięci. Zakładając, że jest to wynik prawdziwy również dzisiaj, to można oszacować liczbę turystów korzystających z prawidłowo wykonanego szlaku na jakieś 5000 osób w sezonie. Jeżeli przyjąć, że oznakowanie 20 km szlaku kosztuje 20 x 100 zł = 2000 zł, a wynajęcie przewodników do oprowadzenia 3 x 5000 = 15000 osób przy grupach po 38 osób kosztuje 400 x 200 zł = 80000 zł, to łatwo wykazać, że to się opłaca! Ponadto unika się koncentracji ruchu, bo turyści zazwyczaj wędrują w mniejszych grupach niż 38 osób, co procentuje lepszym wypoczynkiem i głębszym kontaktem z przyrodą.
Koszty społeczne szlaku są znacznie mniejsze niż koszty wynajęcia przewodników, a więc szlak bez kłopotów się amortyzuje.
Na pewno nie zamortyzuje się szlak rozpoczynający się przy nieczynnej stacji kolejowej i robiący bez uzasadnienia pijane zygzaki po lesie, a takich w Polsce nie brakuje.
A co do Bieszczadów, to znaczny procent sprzedawanych w Polsce map dotyczy właśnie tego terenu. Akuret Bieszczadom nie grozi brak amortyzacji szlaków.
Pozdrowienia
Piotr