Re: Smutne, a jednak prawdziwe

>No cóz, sądzę ze te osoby miały za mało chęci do autentycznego działania i za szybko się zraziły.

Do nie do końca tak wygląda. Można mieć dużo chęci, ale pewnych rzeczy się nie da w żaden sposób obejść.

Osoby te nie zraziły się do turystyki jako takiej, nadal ją uprawiają, jestem z wieloma z nich w kontakcie, jeździmy na wspólne wycieczki w bliższe i dalsze okolice, a zwłaszcza w ulubione Sudety (głównie czeska strona). Ciągle coś robimy i organizujemy. Ostatnią imprezą był zlot, o którym kilka zdań tu: http://kspttk.prv.pl/zlot1.html

Natomiast w pełni rozumiem sytuację, przed jaką zostali oni postawieni jako działacze i opiekunowie SKKT PTTK. Jak to mówią: "głową muru nie przebijesz", tak oni (ja również) zdali sobie sprawę z faktu, że różne znowelizowane ustawy i rozporządzenia dotyczące organizowania i prowadzenia obozów młodzieżowych w górach są nie do przeskoczenia. Realizują więc swoje turystyczne pasje w takim zakresie, w jakim jest to dla nich możliwe.

Na roczne kursy przewodnickie, w ich przypadku zresztą zbędne (to ludzie doświadczeni i znający zupełnie dobrze Sudety) i cotygodniowe wyjazdy na wykłady do Wrocławia czy Jeleniej Góry już kilka lat wcześniej ich nie było stać. A tym bardziej teraz, kiedy wszystko drożeje, rosną ceny nawet w tak niedawno tanich schroniskach młodzieżowych...

Pozdrawiam

Lech