Re: Nowy sposób znakowania szlaków turystycznych

Abstrahując od zażartej dyskusji o przepisach, normach i rzeczywistości znakowania w Polsce, to powiem, że sposób zastosowany na zdjęciach jest mi znany, choć jak każdy sposób ma swoje minusy.
Bez problemu uzyskacie zgodę każdego nadleśnictwa na tego typu znakowanie, pod warunkiem, że będą to drzewa grubokorowe. Wtedy montaż banerków z zadrukiem jest dla drzewa tak samo neutralny jak gubienie przez nas naskórka.
Zszywka a nawet gwóźdź wbity w grubą korę dębu, topoli czy akacji, nie robi tym drzewom żadnej krzywdy, czego nie potrafia zrozumieć ludzie postronni.
Znakowanie takie ma kilka zalet i wad:
Zalety:
- możliwośc umieszczenia znaku na bardzo starym drzewie, gdzie korowanie jest bardzo trudne lub niemożliwe a nawet po korowaniu płaszczyzna ma pęknięcia.
- szybkość umieszczenia
- odporność na rozrost drzewa, zwłaszcza, że stare drzewa nie przyrastają tak szybko
- niski koszt
Wady:
- mocowanie takerem nie jest trwałe, zszywki dość szybko zdzewieją, chyba, że zastosujemy zszywki ze stali nierdzewnej. Lepiej użyć gwożdzi z nierdzewki o szerokim łebku (typ papiak)
- słaba trwałość materiału, jeśli nie stosuje sie baneru elestycznego (balonowego)
- słaba trwałość druku solwentowego (ekosolwenty) który trudno zabezpieczyć przeciw UV Lepiej stosować druk UV
- estetyka. Nawet na drzewach grubokornych warto dokonać wstępnego korowania, by banerek przylegał równo. Inaczej odstające krawędzie stwarzają wrażenie niechlujstwa.
Doświadczenia zebrane podczas znakowania Lubuskiej Drogi Św. Jakuba