Re: Kolejna ankieta...

Niezależnie od tej luki pokoleniowej PTTK cierpi na głęboką frustrację w ustaleniu swojego sensu istnienia.

Dotyczy to także PTTK, które ma bogatą przeszłość, zdaje się jednak zupełnie nie myśleć o przyszłości. Towarzystwo co prawda stara się zawsze być prymusem w stosunku do zachodzących w kraju zmian i poczynań władz państwowych, ale i tak jest to tylko dostosowywanie się do przepisów i okoliczności już istniejących lub uwarunkowanych (tworzonych) decyzjami innych. Zupełnie natomiast nie widać własnego postrzegania problemów w przyszłości. Ewidentnie obserwuje się to w stałych bojach o aktualizację Statutu. Chcąc nadążyć na naszym, sławnym już w świecie, prawodawstwem jesteśmy gotowi jako PTTK ( i oczywiście w oparciu o aktualny Statut dostosowany do aktualnych ustaw) już dzisiaj wysłać np. batalion turystów PTTK w misji specjalnej do Afganistanu, spieszyć z pomocą ofiarom powodzi lub trzęsienia ziemi na odległym kontynencie, prowadzić działalność charytatywną, opiekować się niepełnosprawnymi, wychowywać patriotycznie młodzież i prowadzić dziesiątki innych akcji i czynności, ale w tym wszystkim jakoś zagubiły się nasze podstawowe cele, które od lat przyciągały członków-turystów.