Re: Nowe trasy rowerowe w Polsce

Pomieszanie z poplątaniem. W czym ci turyści są doświadczeni? Zdecydowana większość na pewno nie ma większych doświadczeń w dziedzinie tworzenia tras rowerowych. Tworzenie sieci tras rowerowych i ich prawidłowe oznakowanie to zupełnie odmienna dziedzina działalności związanej z rowerami. Co więcej, w społeczeństwie wciąż pokutują różne obiegowe opinie, że m.in. szlaki tylko się maluje, więc wystarczy kupić kilka kubełków farby, kilka pędzli i szlak gotowy. Pokutuje opinia, że rowerem wszędzie się dojedzie, więc drogi mogą być byle jakie. Kolejna nieprzychylna opinia, to taka, że jak Unia da, to się szlak zrobi, a jak nie da, to nie ma na to pieniędzy. Skutek jest taki, że ambitniejsi urzędnicy i działacze turystyczno-rowerowi muszą gimnastykować się, jak kogoś namówić na zrobienie jakiegokolwiek szlaku rowerowego, chowając głęboko uwagi o złym stanie dróg, brakach w oznakowaniu i konieczności utrzymywania szlaku po jego oznakowaniu. Działań bardziej ambitnych jest coraz więcej, ale to wciąż jest kropla w morzu potrzeb. Statystycznie mniej więcej jednej ambitniejszej inwestycji rowerowej na ogół towarzyszy jedna chałtura. Zgadzam się, że przy budowie dróg rowerowych (inwestycja twarda) PTTK jest praktycznie nieobecne, ponieważ po prostu w takich robotach się nie specjalizuje. Jeżeli PTTK jest gdzieś obecne, to przy miękkich inwestycjach ocierających się o dobrą informację turystyczną, jaką jest oznakowanie tras rowerowych. W dobrym oznakowaniu nie pomogą ani uprawnienia przodownickie, ani przewodnickie, ani nawet tytuły inżyniera budowy dróg lub organizacji ruchu drogowego. To zupełnie odrębna specjalność, do której trzeba mieć dryg, wytrwałość i praktykę. Tworzenie grupy fachowców o takiej specjalności napotyka w Polsce na liczne przeszkody, takie jak brak stałych zleceń i potężne naciski na oferowanie najtańszych chałtur.Nie znam aktualnego PTTK-owskiego pomysłu na Velo Mazowia. Kiedyś Velo Mazovia był autorskim projektem objęcia siecią tras rowerowych całego Mazowsza, a zespołowi autorów przewodził Marek Zamana, brat znanego zawodnika kolarskiego Cezarego Zamany. Wobec braku szerszego zainteresowania ze strony samorządów projekt ten poległ i jak widać w PTTK znaleźli się naśladowcy z mocno okrojonymi ambicjami.
Przy prawidłowym oznakowaniu tysiąc znaków za dwieście tysięcy, to raptem rząd 100 km tras rowerowych, czyli tyle, co kot napłakał. W sam raz, aby obdzielić takimi trasami 1-2 niewielkie gminy wiejskie, a gdzie reszta Mazowsza? Masz rację, że przy występujących wszędzie brakach dróg o dobrej nawierzchni, nie chce się wierzyć, że to może być trasa dobrej jakości pod względem wygody. Nawet tanie łatanie ubytków w nawierzchni powinno kosztować kilka razy więcej, niż samo oznakowanie. Za dwieście tysięcy można raptem wykonać 1 km bardzo taniej drogi dla rowerów lub 200 m droższej infrastruktury drogowej. Przy 100 km trasy i przy ogromie potrzeb, taka mini inwestycja nie ma większego znaczenia.
Trasy rowerowe powinny powstawać. Nie każda musi mieć wysoki standard, bo żadne społeczeństwo nie jest aż tak bogate, ale masz rację, że nie wolno wprowadzać ludzi w błąd, że postawienie znaków przy drodze jest równoznaczne z tym, że droga będzie miała wysoki standard