Re: Frekwencja na wycieczkach

Witam serdecznie,

operujesz kilometrami, które świadczą o organizacji wycieczek pieszych. Przedstawię statystykę podsumowującą jeden rok z życia pewnej oddziałowej KTP, świetnie zarządzanej przez nieodżałowaną, wspaniałą Koleżankę i Nauczycielkę organizacji wędrownictwa pieszego w postaci rajdów pieszych z wszystkimi ich obowiązkowymi elementami (przodownik lub przewodnik prowadzący, przejście piesze, znaczek rajdowy, meta rajdu z posiłkiem turystycznym, często konkurs w trakcie dnia). Wielce zasłużony Członek Honorowy PTTK - Cześć Jej Pamięci.
Najpierw wyjątek z rocznego sprawozdania merytorycznego:Teraz trochę statystyki, która wzbudziła tutaj zainteresowanie - na bazie tylko 7 z 11 rajdów, które spięły nam liczebność i sumienność udziału uczestników w cyklu rajdów typowo pod kątem "LOPzPTTK" - operuję Twoją nomenklaturą.Teraz kilka uwag - tzw. uczestnicy z przypadku (jednorazowi) często idą dla towarzystwa (przyjaciół, koleżanek i kolegów, dla ocen zapisując się do grup szkolnych), ale często, zachęceni atmosferą i dobrą organizacją, stają się pasjonatami rajdów, bo: biorą udział w konkursach, dostają ładny znaczek, poznają coraz to nowe miejsca, zjedzą dobry posiłek i jeszcze drożdżówkę lub owoc. Ale to kosztuje. Dorośli różnych szukają atrakcji - najczęściej jest to miejsce, w które rajd jest organizowany.

I tutaj dziękuję Piotrowi Rościszewskiemu za jego świetny post - organizacja dobrego, profesjonalnego rajdu pieszego, zwłaszcza wyjazdowego, musi kosztować, pomimo iż przodownicy za swój czas i zaangażowanie, dostają ciepły uśmiech i zwiększającą się ilość uczestników na listach na następne rajdy - jest to dla nich największa radość, pomimo kłopotów logistycznych. Najgorsi są malkontenci typu: "taka długa trasa", "czemu tyle czasu na mecie tracimy, jak można by po drodze jeszcze zwiedzić jakieś muzeum", "czemu organizator nie przewidział czegoś dla wegetarian, zamiast kiełbaski z ogniska", itp.
Piotrze - Tobie i najbliższym wszystkiego, co najlepsze; przyłączam się też do Twoich życzeń dla wszystkich turystów: dużych i małych, rodzinnych i samotników, tych wędrujących w dużych grupach (także z dziećmi), ale i tych, którzy potrzebują indywidualnego i cichego wędrowania i pytają: "czy w autokarze będą grupy szkolne, bo to nie moja bajka" Szczęścia w Nowym Roku do aury na szlakach.