Re: Kolor szlaku a jego trudność

Cała teoria doboru kolorów szlaków została wypracowana intuicyjnie. Dziś potwierdzają to badania naukowe. Kolor czerwony najbardziej rzuca się w oczy, dlatego wskazane jest, by tym kolorem znakować szlaki główne i najbardziej uczęszczane. Nieco gorzej zauważyć kolor niebieski. Najgorzej w tym zestawieniu wypada kolor czarny, zwłaszcza w nocy. Dlatego szlak w kolorze czarnym powinien być ostatecznością.
Jako znakarz wiem, że należy stosować farby odporne na działanie światła, w odcieniach jasnych lub średnich. W warunkach złej widoczności trudno odróżnić od siebie kolory w ciemnych odcieniach. Pod wpływem światła farba żółta potrafi zupełnie zczerwienieć, zielona zamienić się w niebieską, a ciemne odcienie farb zupełnie zbrunatnieć.
Ponieważ teraz nie tylko PTTK znakuje szlaki, pojawiają się znaki różowe, pomarańczowe, fioletowe i brązowe, których kolory jeszcze trudniej odróżnić od dotychczas stosowanych. Szlaki te znakują ignoranci, którym nie chce się wysilić przy tworzeniu sieci szlaków i którzy nie mają pojęcia o tym, że kolory powinny być łatwe do rozróżnienia w każdych warunkach.
Pozdrowienia
Piotr