Re: 200-lecie bez ciągłości i tradycyjnych związków

I jeszcze jedno ważne spostrzeżenie. Przewodnictwo górskie w takiej formie do jakiej odnosi się rzeczone sympozjum, w przypadku turystyki wędrownej, a taką jest przecież turystyka górska, odchodzi do lamusa. Obecnie mamy bardzo dobre mapy, opisy krajoznawcze, nawigację GPS, rozbudowaną sieć znakowanych szlaków i ścieżek dydaktycznych z tablicami poglądowymi zawierającymi szczegółowe opisy odwiedzanych miejsc, sprawnie działające mobilne mapy, informacje krajoznawcze i pogodowe itp. Coraz częściej przewodnicy muszą zabiegać o klientów i ich nie znajdują, więc czynią starania o przywrócenie archaicznych przepisów państwowych z przymusem wynajmowania przewodnika, przekonują lokalnych watażków, w tym m.in. dyrektorów PN, by wydawali regulaminy zmuszające turystów do chodzenia w grupie w eskorcie przewodnika i wynajmowania przysłowiowego "słupa". Temu mają m.in. służyć tego rodzaju sympozja.

"Prawdziwy krajoznawca przewodników po terenie (ciceronów) nie potrzebuje. Sam po kilku latach doświadczeń powinien wyrobić w sobie zmysł orientacyjny oraz umiejętność korzystania z opisów i map, do tego stopnia, że może być przewodnikiem dla innych." Orłowicz M. „Moje wspomnienia turystyczne” wyd. „Ossolineum” Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, str. 605 i 606.

Na tym forum nie ma potrzeby przypominania kim był członek honorowy PTTK a wcześniej PTT, którego imię nosi Główny Szlak Sudecki.