Re: Spadek notowań PTTK

Odnoszę wrażenie, że to nie jest zjawisko całkiem nowe. Czasami zastanawiam się czy z niektórymi rodzajami działalności turystycznej nie jest tak jak ze słuchaczami pewnej - znienawidzonej w niektórych kręgach - rozgłośni. Od lat można usłyszeć, że to same babcie i dziadki, którzy lada moment wymrą. A jakoś ich nie ubywa, bo w miejsce tych wymierających pojawiają się następni. Z moich obserwacji wynika, że znakowanie to działalność dla dwóch grup pokoleniowych - ludzi młodych (którzy jeszcze nie mają zbyt wielu obowiązków) i tych zbliżających się do emerytury (którzy obowiązków już mają mniej niż wcześniej).
Śmiem twierdzić, że znakowanie to jeden z lepszych sposobów na wciąganie młodzieży w działalność PTTK (bo jest to okazja do zrobienia czegoś pożytecznego, czego efekty są wyraźnie widoczne). Ale tu się pojawia stary problem, wałkowany po wielokroć - niemalże "systemowa odporność" PTTK na młodzież, która chce robić coś pożytecznego. A jest i drugi. Są przypadki, gdy znakowanie zostaje zmonopolizowane przez pojedyncze osoby, które traktują je jako główne źródło utrzymania i nie są zainteresowane wychowywaniem konkurencji (osobiście byłem świadkiem, gdy w pewnym Oddziale PTTK szybko spławiono młodego człowieka, który pytał o możliwość zdobycia uprawnień, mówiąc mu "mamy wystarczająco dużo znakarzy, nie potrzebujemy nowych"). Działa to do momentu, gdy taki monopolista z jakichś powodów nie zaprzestanie swojej działalności. A wtedy zostaje po nim pustynia. Znam przypadek, gdy w ten sposób zarżnięto znakowanie w Oddziale mającym pod opieką kilkaset kilometrów szlaków.To niestety prawda. Nie wiem czy nie należałoby pomyśleć o rozdzieleniu ról zarządzających siecią szlaków i malujących znaki (jedno i drugie wymaga trochę innych kompetencji). Nie ma oczywiście przeszkód, by bywały to te same osoby, ale nie liczyłbym na to, że będzie to regułą.

pozdrawiam