Ogólnopolski zjazd przewodników w Opatowie - link do artykułu > http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=/20130127/POWIAT0106/130129011
Cytat z artykułu: "Rok 2013 ustanowiono rokiem przewodników turystycznych. Teraz przypada dwusetna rocznica wydania pierwszego patentu przewodnickiego na terenie obecnych ziem polskich."
Też mają się do czego odnosić. Niezorientowanym wyjaśniam, że chodzi o patent kasjera i przewodnika, nadany w 1813 r. Franzowi Pablowi z ówczesnego Carlsberg (obecnie Karłów w Górach Stołowych) przez króla Prus, Fryderyka Wilhelma III.
Polscy przewodnicy powinni odnieść do tradycji polskiego przewodnictwa w Sudetach, które nie było licencjonowane. Polacy trudnili się bowiem przewodnictwem w Sudetach już w XVIII wieku. Pierwsi z nich byli - jakby to dziś określono - "dzikimi przewodnikami", ponieważ nie posiadali sformalizowanych uprawnień ani nie przynależeli do żadnej organizacji przewodnickiej.
Od 1785 r. po ówczesnych Olbrzymich Górach (Karkonoszach) oprowadzał turystów Jerzy Suchodolski, w XIX w. Jan Gruszczewski i Walenty Grzała. Polak, którego poeta Zygmunt Bogusz Stęczyński w swych pamiętnikach nazywa przewodnikiem, to właśnie Walenty Grzała. Miało to miejsce w latach 1844-45. Nie był on jednak przewodnikiem mianowanym lecz "dzikim". Starosta powiatowy w Jeleniej Górze miał bowiem zalecenie, by do Korpusu Przewodników nie trafiali Polacy.
Przecież to chore, aby rok 2013 ustanawiać rokiem przewodników turystycznych w nawiązaniu do tradycji państwa pruskiego z czasów kiedy polska państwowość nie istniała, a które w taki sposób traktowało Polaków trudniących się oprowadzaniem turystów.
