Re: Przewodnik zawód regulowany w.

Przypomnę co napisałem i co sam cytujesz:Zawodem regulowanym jest np. zwrotniczy, czyli facet, który ręcznie przestawia zwrotnice. Musi mieć za sobą m.in. zawodówkę kolejarską, a moim zdaniem zupełnie by starczyła znajomość stanowiska pracy i szkolenie bhp, nie licząc obligatoryjnego sprawdzenia kategorii zdrowia. Rodzi się raczej inne pytanie, jak w dobie informatyki i robotyzacji uchowało się jeszcze takie prymitywne stanowisko pracy.Jeżeli znowu nie zaczniesz przytaczać różnych wyjątków, to można powiedzieć, że ludzie na stanowiskach starali się mądrze postępować, chociaż - żebyś znów nie marudził - zawsze ze szczyptą partyjnej pryncypialności. Generalnie prawo, chociaż zwichrowane, ale trzymało się kupy. W tej chwili w ramach prostowania prawo w ogóle się niczego nie trzyma.
Z naszej beczki turystycznej, jak ktoś miał jakiś tytuł zawodowy lub funkcję, to było jednoznaczne co mu wolno i dlaczego.
Jak trzeba było zinterpretować jakiś przepis, to odpowiedni fachowiec w odpowiednim ministerstwie był gotów od razu wyłożyć co i jak, a teraz to te interpretacje ma wydać trzech przypadkowych prawników, wśród których nie ma ani jednego fachowca, oprócz fachowców od ściemniania rzecz jasna.
Wracając do problemu partyjności, to jak dotąd PZPR była jedyną partią, która miała dość sprawnie działający aparat kontroli partyjnej, który starał się neutralizować różnych nieetycznych członków. Teraz, nawet jeżeli takie ciała w jakiejś partii funkcjonują, to jest to dość skrzętnie ukrywane i nawet nie wiadomo, czy mają jakieś osiągnięcia z zakresu etyki, z wyjątkiem wydalania tych, którzy krytykują szefostwo.
Co do samego problemu mądrości, to trudno to oceniać. Świat zmierza do formalizowania ludzkich działań w formie przepisów, a w tym nigdy jako naród nie byliśmy mocni. Zawsze w cenie były ułańska fantazja, liberum veto, robienie wszystkiego na oko i na łapu capu. W zderzeniu z tym każdy przepis na poziomie wskazywania krzywizny banana pozostanie martwy i będzie służył wybranym do szukania haków na swoich przeciwników.Zadałeś pytanie, na które żeby odpowiedzieć, to trzeba by omówić praktycznie cały przepis dotyczący szkolenia. Sam już dawno nie zajmowałem się tego typu szkoleniami, a znam tylko przypadkowe oceny z dyskusji na forach, które są mało miarodajne. Od czasu do czasu szkolę teraz znakarzy i chciałoby sie zaśpiewać "prawdziwych znakarzy już nie ma". Zajęcia traktują po lekku, na egzaminach nie potrafią odpowiedzieć na najprostsze pytania, a potem działalność ograniczają do narzekania, że nic się nie da zrobić. A przecież szkolenie znakarza jest bardzo proste w porównianiu ze szkoleniem przewodnika.
Większość trójkowych uczniów pozostaje na zawsze na takim poziomie, jaki reprezentowali w okresie nauki. Zdarza się jednak, że potem dojrzewają i nadrabiają braki z lat szkolnych. Wydaje mi się, że przy obecnych zasadach szkolenia wystarczy rozmowa kwalifikacyjna fachowca z kandydatem. Problem pojawia się, gdy znikają zasady szkolenia, rozmowy kwalifikacyjne i egzaminy. Musiałoby istnieć jakieś rozróżnienie, np. przewodnik licencjonowany (lub dyplomowany), który podał się temu cyklowi szkolenia i przewodnik bez licencji, któremu się nie chciało.