Re: Europejski Rok Wolontariatu

Poruszyłeś Radku drobny fragment obecnych dziwactw róznych przepisów.
Co do przewodników, to rozumiem, że są potrzebni tam, gdzie jest naprawdę niebezpiecznie. Jakis wydumany limit 1000 m n.p.m. może wymyśleć tylko bezmyślny urzędnik. Był taki moment, że wycieczkę na Kasprowy mógł prowadzić nawet zwykły organizator turystyki (nie mylić z obecną definicją z Ustawy o usługach turystycznych), czyli bardzo przeciętny działacz turystyczny.
Na co komu przewodnik na szlaku turystycznym, na którym, jeżeli jest oznakowany zgodnie ze standardami, nikt nie powinien się zgubić? Przewodnik powinien być niezbędny tylko tam, gdzie może być bardzo niebezpiecznie.
Na co komu przewodnik w paku narodowym, jeżeli wycieczka porusza się wyznaczonym szlakiem i zgodnie z zasadami zachowania się obowiązującymi w danym parku?
Rozumiem, że administrator terenu może reglamentować ruch i nie wpuszczać wcześniej nie zgłoszonych wycieczek, albo wstrzymywać ruch w przypadku wykrycia jakiegoś niebezpieczeństwa, ale to dotyczy wszystkich bez wyjątku, niezależnie od problemu przewodnika.
Zupełnym idiotyzmem jest żądanie zapewnienia przewodnika w miastach, gdzie wszyscy poruszają się w miejscach publicznych. Zresztą sprawdzanie uprawnień i tak ma miejsce tylko tam, gdzie działają jakieś kliki przewodnickie. W Zabrzu praktycznie wszystkie wycieczki prowadzi osoba bez uprawnień, bo klika przewodnicka nie istnieje, a osoby z uprawnieniami nie mają ambicji jej wysiudać z interesu. Na zdrowy rozum: jakie niebezpieczeństwo może sprowadzić na wycieczkę osoba, która mówi kierowcy autokaru gdzie ma jechać i przy wybranych zabytkach opowiada ich historię? Nawet nie powie nic niewłaściwego, bo jest znanym storykiem sztuki. Sam chętnie słuchałem mając uprawnienia przewodnika.
O wiele bardziej niebezpieczne wycieczki rowerowe nie muszą mieć przewodnika do momentu, kiedy nie zsiądą z rowerów!
Sprawy przewodnickie to tylko jedno z dużych utrudnień, ale chyba nie najważniejszym.
Poważnym utrudnieniem jest sprawa ubezpieczeń i odpowiedzialności organizatora. To właściwie ziemia niczyja. Jakimś cudem PTTK załatwiło z Iduną ubezpieczenia członków i działączy PTTK, ale tylko we własnym sosie. Wystarczy, że jeden z uczestników wycieczki lub imprezy nie będzie miał ważnej legitymacji i kicha. Wresztą ubezpieczyciele tak obwarowują swoje świadczenia, że w razie czego i tak nikt niczego nie dostanie. Znany jest los ubezpieczenia żaglowca Chopin, gdzie PZU miga się jak może, żeby niczego nie zapłacić. Stosunkowo łatwo ubezpieczyć wycieczkę pieszą, ale z wycieczkami specjalistycznymi jest już znacznie gorzej. Np. na imprezach na orientację uczestnicy powinni sami poruszać się po bezdrożach, a w razie wypadku zaraz padnie pytanie, gdzie był wtedy opiekun osoby niepełnoletniej. Coraz mniej nauczycieli chce ryzykować, a przecież trudno bawić się w orientację z obowiązkową obecnością opiekuna każdej osoby.
Kolejnym utrudnieniem jest ustawiczne traktowanie działaczy przez urzędników jako potencjalnych przestępców, żądających pisania wielostronnicowych uzasadnień każdego dofinansowania, rozpatrywanych przez różne "kompetentne" komisje, zbierania pieczołowicie różnych rachunków i podkładek, a na koniec pisanie sążnistych sprawozdań i tłumaczenia się ze wszystkich przysłowiowych przecinków z tej makulaturze. Słyszałem o przypadku konieczności zrobienia zestawienia rozmów telefonicznych z podaniem numeru telefonu i w jakiej sprawie, a chodziło o rozmowy po 20 groszy każda! Bilingi z telekomunikacji przy tym wysiadają.