Re: Prawo o szlakach turystycznych

Śmiem wątpić. Raczej namiastka rynku. Gminy na ogół nie mają pojęcia, kogo pytać w sprawach szlaków, a przeciętny urzędnik na ogół nic nie wie o istnieniu czegoś takiego, jak PTTK. Czasem się dowie i próbuje szturmować jakiś oddział Towarzystwa, a tam przypadkiem trafia na działacza, który ma zupełnie inne zabawki niż znakowanie szlaków i po prostu spławia go!
Przetargi ogłasza się na kolanie, nie sprawdzając faktycznych kwalifikacji wykonawców, a dla uproszczenia na ogół zakłada się, że zgłaszają się tylko fachowcy i jako jedyne kryterium porzyjmuje się najniższą cenę. W praktyce oznacza to, że wygrać mogą tylko najwięksi chałturzyści, którym nie zależy na jakości, a tylko na czarowaniu zamawiającego, że robią te szlaki jak należy. A urzędnicy na ogól są za leniwi i za skąpi, żeby do nadzoru nad wykonawcą zatrudnić jakiegoś innego fachowca i też czarują swoich wyborców, że coś zrobili w temacie szlaków. Przerabiam to na codzień i coraz częściej zastanawiam się, jak ten węzeł gordyjski rozsupłać.I tu jest pies pogrzebany. Szlak powinien być zaprojektowany tak, żeby służytł turystom, a nie zleceniodawcy. Jak to zrobić, są podręczniki i instrukcje, a u nas ktoś patrzy w sufit i zaczyna snuć własne wizje, oderwane od zasad i ekonomii.Lekko śmieszy mnie ta polska konieczność manifestowania odrębności za wszelką cenę, nawet za cenę braku logiki. Ile mamy w Polsce społeczeństw? To proste, bo tylko jedno. Ile mamy rządów? Przecież jest tylko jeden. A tu nagle wszyscy dostają małpiego rozumu i jak jest mowa o PTTK, to musi być wiecej niż jedna organizacja turystyczna. Oczywiście, że teoretycznie może, ale czy naprawdę musi? Dawniej PTTK było po prostu organizacją skupiającą fachowców, którzy nawzajem się szkolili, wymieniali doświadczenia i kontrolowali. Teraz każdy ciągnie w swoją stronę, nikt nikogo nie szkoli, ani też mało kto chce się szkolić, rzadkością jest sensowna wymiana doświadczeń, bo i ludzi doświadczonych jest coraz mniej (a szlaków lawinowo coraz więcej!), a kontrole są na ogół tylko formalne na papierze, bo żeby cokolwiek skontrolować, to trzeba by się najpierw podszkolić, wypraktykować, a tu po prostu kicha.PTTK, to znaczy kto? Jak się nikt zainteresowany znakowaniem nie zapisze, bo nie poczuwa się do tego, żeby się szkolić, wymieniać doświadczenia, kontrolować kolegów itd., to samo się przecież nie zrobi. A w jaki sposób zmusisz gminy, lasy, czy firmy znakujące do współpracy? Na podstawie obserwacji wiem, że jedynym motywatorem jest ... stosowna ustawa. To jedyne, na co urzędnik musi zareagować, a bez ustawy, to zareaguje jakaś garstka z racji swojego hobby czy też wyjątkowej wrażliwości społecznej. Reszta to po prostu oleje. Teoretycznie zarządy oddziałów PTTK też powinny zgodnie ze statutem poczuwać się do obowiązku zajmowania się szlakami, ale spora część tego nie robi, bo to po prostu ... nie ich zabawki.Znów jakiś wydumany polski problem. Są kraje, gdzie ten monopol jest od zawsze, a szlaki są po prostu wychuchane do bólu. Szlakami zajmują się zarówno pracownicy etatowi, urzędy, firmy prywatne i wolontariusze. Każdy zna swoje miejsce i wykonuje z satysfakcjęą wyznaczone mu zadania. Dlaczego u nas musi być anarchia, zwana dla kamuflażu wolnym rynkiem?