Re: Czy o PTTK można pozytywnie?

Magia wielkich liczb działa. Gdzieś w Internecie przeczytałem, że szwedzki odpowiednik PTTK ma 600 tys. członków. Jeżeli mamy się cieszyć z tych naszych 70 tys., to jest to sukces w sam raz na miarę ogólnej polskiej beznadziei.

Dawno, dawno temu, jak zacząłem działać w PTTK, to mimo siermiężności społeczeństwa był jakiś entuzjazm, jakaś chęć działania i pokonywania trudności. Działacze nawzajem sobie pomagali. Wystarczyło głosno wywołać jakiś problem i od razu kilka osób proponowało pomoc, a bardzo często były to osoby z tzw. świecznika.

Teraz jest jakoś dziwnie. Łatwiej uzyskać pomoc od osób spoza Towarzystwa, niż spośród jego działaczy, a pomoc wysoko postawionych mozna włożyć w przysłowiowe bajki. Czy w takiej sytuacji powinienem uważać, że PTTK jest ogrnizacją pozytywną?Zastanów sięsam, czy to, co napisałem powyżej to przejaw malkontenctwa, czy tylko oczekiwanie normalności?

Ostatnio wpadłem na artykuł Adama Czarnowskiego "Działalność społeczna w Polskim Towarzystwie urystyczno-Krajoznawczym 1951 – 2000" - link http://khit.pttk.pl/teksty/dzialalnosc_spoleczna_w_pttk_1951_2000.pdf
Na stronie 10 cytuje ówczesnego prezesa Stanisława Lewandowskiego:
"Kierowanie ruchem społecznym było i jest sprawą nader skomplikowaną. Należy bowiem stworzyć taką atmosferę pracy, aby działacze chcieli włączać się w istotne sprawy Towarzystwa, przeznaczać na ten cel swój czas wolny, angażować swą dobrą wolę, wiedzę, pomysłowość i entuzjazm. Dlatego zasadą pracy Zarządu Głównego PTTK i jego komisji stało się inspirowanie działalności..."

Tego obecnie najwyraźniej brakuje - insporowania działalności.