Re: Ginące Beskidy

Droga Barbaro.

Trochę dziwnie brzmi cytowane powyżej zdanie. Czy te widoki są bardziej atrakcyjne teraz? Odebrałem Twe słowa jak przysłowie, które mówi „ Nie ma nic złego, co by na dobre nie wyszło”. Tylko gdzie te dobro, czy widok bielących się gliną przeoranych drogami dojazdowymi stoków, łysin polan czy ogromnych połaci uschniętych świerków jest tak bardzo atrakcyjny? Rozleglejsze to owszem widoki są teraz z pewnością, lecz wierz mi wolałbym ich nie oglądać.Jak mam Ci odpowiedzieć na to pytanie? Myślę, że powinni zgodnie z posiadaną wiedzą i sztuką, co by zniszczenia były jak najmniejsze.

Patrząc na problem tak na „chłopski rozum” to widzę takie rozwiązanie: w okresie, kiedy roboty w polu mniej wynająć za godziwe pieniądze wszystkich, którzy posiadają jeszcze na wsi konie i tym to sposobem znacznie mniej ingerującym w przyrodę zwozić do dróg dojazdowych drewno.

Natomiast, jeśli brak pieniędzy w kasie Lasów Państwowych miałby być przeszkodą, to za wykonaną pracę należałoby płacić w naturze – drewnem. Wszak wiadomo, że popyt na drewno jest przeogromny i gdyby zachować w rozrachunku uczciwy przelicznik to myślę, że wielu chętnych by się na taką formę pracy zgodziło.

Uprzedzając zarzuty powiem, że zdaję sobie sprawę, iż w skali takiej ogromnej ekologicznej klęski, jaka dotknęła lasy beskidzkie jest to za mało – a jednak każda inicjatywa nie pogarszająca obecnej sytuacji jest warta przemyślenia.

Pozdrawiam Marian Knapik.