Re: Orla Perć dla wybranych

ORLA PERĆ - STATUS QUO

Jeszcze nie przebrzmiały echa 100-lecia powstania Orlej Perci a już rozległy się głosy nowatorów chcących „ucywilizować” ten najpiękniejszy szlak turystyczny w całych Tatrach, na wzór „via ferrat” istniejących w Alpach. Orla Perć na całej swej długości ubezpieczona została: łańcuchami, poręczami, drabinkami i klamrami. Ostatnia konserwacja ubezpieczeń, przeprowadzona przez TPN, wyeliminowała: drabinki, poręcze i klamry, zastępując je łańcuchami. Czy to zwiększyło (lub zmniejszyło) bezpieczeństwo? Zbyt jest to krótki czas by jednoznacznie to ocenić? Czy TPN popełnił błąd? Te „miękkie” ubezpieczenia (łańcuchy) spotkały się z totalna krytyką zwolenników „via errat”, jakby ten system zabezpieczę był jedynym panaceum na wyeliminowanie nieszczęśliwych wypadków.

Rodzi się pytanie, ile jest tragicznych wypadków na takich szlakach? Tego nie znamy. 100-letnia „eksploatacja” Orlej Perci” przyniosła 92 ofiary śmiertelne. Czy to dużo, czy mało? Ktoś powie, że o 92 osoby za dużo. Tragicznych wypadków w żadnych górach świata nie da się wykluczyć. Eksponowana Orla Perć to szlak wysokogórski, z którego mogą korzystać turyści o dużym doświadczeniu górskim, dobrej kondycji, odpowiednim zdrowiu oraz pozbawieni leku przestrzeni. Ponadto ostrożność na szlaku i świadome korzystanie z 3 punktów podparcia jest gwarancja bezpiecznego przejścia. Fakty mówią, że nie wszyscy turyści na tym szlaku spełniają powyższe wymagania – krzykną zwolennicy „via ferrat”. To prawda, ale analogią są osoby zasiadające za kierownicą samochodu nie posiadające prawa jazdy lub nietrzeźwe (tutaj również nie ma gwarancji uniknięcia tragicznych wypadków drogowych).

Przez 30 lat przewodnictwa tatrzańskiego przeprowadziłem bezpiecznie Orla Percią kilkuset turystów, dzięki roztropności turystów i opiece Opatrzności Bożej, która mam nadzieje i przekonanie, dalej biedzie miała mnie i moich turystów w swej pieczy. Nie znam przypadku śmiertelnego wypadku na Orlej Perci zaistniałego w wyniku rozerwania się łańcucha. Jako konstruktor wiem, że na łańcuchu bezpiecznie można zawiesić kilkaset kilogramów ciężaru. Skąd nagle biorą się sugestie, że łańcuch należy zastąpić linką stalową? Wprowadzenie „via ferraty” na Orlej Perci związane będzie z dodatkowym wyposażeniem turysty (nie tanim) jak: linka, karabinkiem, uprzężą i kaskiem. Czy to wyposażenie jest gwarancją 100 % bezpieczeństwa? W Dolomitach są trasy, gdzie jako stopnie pod buty są pręty utwierdzone w skale. Przy nieszczęśliwym potknięciu linka stalowa zabezpiecza przed upadkiem w przepaść, ale na wspomnianych prętach można sobie rozpruć wnętrzności.

Skąd się bierze ślepy pęd za naśladownictwem „żelaznych dróg”? Czy na tych szlakach nie było tragicznych wypadków? Moje odczucia i wątpliwości są podzielone co do proponowanych zamierzeń w kwestii zwiększenia bezpieczeństwa turystów na eksponowanym szlaku. Mam duże obawy, że wprowadzenie „via ferraty” na Orlą Perć będzie zagrożeniem i pretekstem do:

1. Likwidacji wielu szlaków turystycznych w Tatrach (jak na Słowacji).

2. Ograniczenia ruchu turystycznego przez wyznaczenie „pojemności” turystów na szlaku.

3. Wynajęcia przewodnika TPN za odpowiednio wysoką opłatą.

4. Wyeliminowania przewodników tatrzańskich spoza Zakopanego.

5. Wyeliminowanie przeciętnego (biednego) turysty górskiego.

Biorąc powyższe pod uwagę, pozostanę tradycjonalistą 100-letniej zasady uprawiania turystyki na tym unikalnym w Tatrach szlaku. Czyli zostaję przy „status quo”.

Stanisław Trębacz
przewodnik tatrzański