Re: Międzyn. Odznaka Kolarska AIT

Ja też zaczynałem swoją przygodę turystyczną we wczesnej podstawówce. Też była to zasługa nauczyciela-pasjonaty, nadto prawdziwego wychowawcy. Niestety przez te kilka lat szkoła nie jest już taka sama, bo częto nie pełni roli wychowawczej. Prawa ucznia są na pierwszym miejscu, prawa nauczyciela na ostatnim. Widzę to po zachowaniu dzieci i młodzieży w stosunku do nauczycieli, czy rodziców na wycieczkach. Mój wychowawca wystarczyło, że spojrzał krzywo na kogoś a już zapadała cisza. Nikt nie myślał o dyskutowaniu z nauczycielem, a w domu za poskarżenie się można było dostać drugie tyle od rodziców.
Myślę, że dzisiaj jeszcze wielu licealistów, czy nawet studentów nie ma sprecyzowanej dokładnie drogi turystycznej. Był gdzieś z kimś na rejsie, spływie, na rowerze, wycieczce pieszej w górach lub na skałkach.
Są to potencjalni uczestnicy imprez turystyki kwalifikowanej. Jeśli pokaże im się całość dla smaku coś przypadnie im do gustu bardziej, a coś mniej. Coś wybiorą.
I tą droga pójdą ( jeśli sie ich wczesniej nie znechęci).
W pełni zgadzam się z Toba, że przygodę z turystyką należy zaczynać już od najmłodszych lat przedszkolnych, dlatego niebagatelna rolę odgrywaja tu wycieczki z rodzicami.
Co do uprawnień to na pewno wynikaja one z turystyki, a nie odwrotnie.
Kiedy Dudi powiedział mi, że posiadanie ich powinno sie wykorzystać po to by pomóc innym turystom w zdobywaniu odznak i tychże uprawnień. Złota Myśl. I to dla mnie właśnie jest esencją ich zdobywania dla mnie.
Ponadto nie traktujac tego jako walki o "złote kalesony" tylko część "zabawy w turystykę" i czerpiąc z tego przyjemność, potwierdzając swoje umiejetności dochodzi sie do własnie do tego co słusznie napisałeś.
>Kursy, uprawnienia itp, to już była pochodna potrzeby wiedzy dla ciekawszego wędrowania.<

Poniek