Re: Kolejna ankieta...

Basiu!
Właśnie o tym pisałem, że PTTK tworząc oddziały uczelniane odcięło nieświadomie absolwentów od reszty społeczeństwa. Działacze tych oddziałów zamiast świecić przykładem wśród wszystkich młodszych turystów, świecą nim tylko wobec następnych studentów. Przyzwyczajenie jest podobno drugą naturą człowieka. Nie dziwię się, że jest, jak jest. Gdyby zamiast oddziałów uczelnianych były koła uczelniane, choćby 10 kół na jednej uczelni, to nie byłoby luki pokoleniowej.
Oczywiście oddziały uczelniane były jednym z elementów wadliwego systemu i same jako takie nie zapoczątkowały całego procesu.
Od 1972 r. przez ponad 20 lat szefowałem grupie działaczy turystyki pieszej przy Oddziale PTTK w Gliwicach, która rozrosła się nagle z 4 przodowników TP w 1969 r. do ponad 40 w 1973 r. Z chwilą podzielenia oddziału na kilka małych grupa ta nagle stopniała, a nowe oddziały wchłonęły tych przodowników jak do czarnej dziury.
Drugim błędem było przekonanie, że jedynym właściwym miejscem uprawiania turystyki przez młodzież jest szkoła, przy równoczesnych naciskach, aby nauczyciele sami ponosili koszty opieki nad swoimi podopiecznymi. To, że płaci się opiekunom szkolnych sekcji sportowych, jest czymś naturalnym, natomiast wspomnienie, że nauczyciel-turysta też powinien zarabiać na swojej pracy, jest uważane za niesmaczny żart. Skutek: brak chętnych do opieki nad młodzieżą na wycieczkach i w konsekwencji brak wycieczek. Temat ten można ciągnąć, ale nie o to tutaj chodziło.
W latach siedemdziesiątych PTTK tak było pochłonięte swoją wielkością, że nawet nie zauważyło kiedy zaczęło się rozpadać.