Re: Znikające szlaki turystyczne

>Za tzw. Komuny nikt się nie pytał właścicieli gruntu o zdanie.

Przede wszystkim PTTK nie pytało, chociaż przepisy do tego obligowały. Po co jakiś działacz miał się wysilać, skoro nikt mu za to nie płacił, a jaszcze trzeba było dołożyć do interesu z własnej kieszeni? Po prostu malowało się szlak i liczyło, że jakoś to będzie.

>Właściciele terenów,przez które wiodą szlaki słusznie się buntują.

Zawsze się buntowali, tylko trudno było cokolwiek wyegzekwować. A teraz po prostu stawia się płot lub wycina znaki i po kłopocie. A jeszcze jak wójt zapłacił za znaki, to można mu zrobić przy okazji na złość i pokazać, która opcja polityczna jest ważniejsza.

>Zamiast walczyć z tym problemem należy pojść na kompromis.

Łatwo napisać, tylko że tego nie da się wykonać. PTTK nie dysponuje funduszami na wykup gruntu, ani na naprawę drogi. To są jedyne rozwiązania, które mogą rozwiązać sytuację "kompromisowo". Można też odgórnie: zapisuje się szlak turystyczny w planie zagospodarowania gminy, a jak właściciel terenu tego nie oprotestuje w odpowiednim czasie, to wtedy nie ma prawa zamknąć szlaku. Pozostaje zawsze problem pieniędzy, bo administrator szlaku odpowiada za stan drogi. PTTK ma się nijak do tego obowiązku i musi liczyć na kiesę administratora drogi, a jak administrator nie ma ochoty, to pozostaje wyłącznie zamnięcie szlaku. I to by było na tyle.

>Należy przy tym pamiętać,że to ONI robią nam łaskę.

Z drobną poprawką: ONI - to władza, a nie właściciele gruntów. Właściciele gruntów nie mają ochoty odpowiadać za cudze fanaberie. To nie ich problem, co chyba wyżej wyraźnie napisałem.