Re: Realizacja uchwał XV Zjazdu

Właśnie postanowiłem odświeżyć sobie, co w trawie pieszczy w sprawie szlaków znakowanych i przeczytałem Uchwałę XV Walnego Zjazdu PTTK w sprawie SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH.
A w Uchwale czytamy:
Zjazd uważa, że należy:
1. sprecyzować pojęcie szlaku turystycznego i zastrzec go tak, aby wszelkie lokalnie i okazjonalnie znakowane trasy nie mogły mieć tego statusu. ... Rozwój różnych form turystyki, z których większość tworzy własną sieć szlaków znakowanych, powoduje kolizje pomiędzy nimi. Konieczne jest koordynowanie tych poczynań, do czego najbardziej predestynowane jest PTTK;
2. wprowadzić obowiązek ewidencjonowania wszystkich szlaków turystycznych, bez względu na to, kto je wyznakował - ułatwi to i zoptymalizuje planowanie wydatków na utrzymanie szlaków znakowanych, a także umożliwi udzielanie rzetelnej informacji turystycznej. Ewidencję taką może prowadzić PTTK, które dysponuje już odpowiednią bazą danych i oprogramowaniem;
3. szlak turystyczny i znak objąć ochroną prawną;
4. wypracować sprawny system finansowania prac znakarskich - środki na znakowanie muszą być przyznane i docierać z odpowiednim wyprzedzeniem, aby możliwe było planowanie i podejmowanie prac w odpowiednich porach roku (znakowanie szlaków, zarówno letnich jak i zimowych, ma wybitnie sezonowy charakter);
5. utrzymać stabilną sieć szlaków turystycznych ze względu na bezpieczeństwo turystów. Dlatego celowe jest dążenie do uznania szlaków znakowanych za elementy zagospodarowania przestrzennego i wprowadzenia ich do wszelkich planów zagospodarowania;
6. dążyć do wprowadzenia - na mocy decyzji administracyjnej -jednolitej instrukcji znakowania szlaków turystycznych, wykorzystując instrukcję znakowania opracowaną przez PTTK;
7. utrzymać centralne finansowanie sieci szlaków, szlaki z reguły przebiegają przez tereny kilku gmin, nawet powiatów i finansowanie, a zwłaszcza koordynowanie nakładów przez liczne samorządy lokalne jest praktycznie niewykonalne;

I coż w tej mierze zrobiono przez całą kadencję? Praktycznie nic.
Ad.1. Nie sprecyzowano pojęcia szlaku turystycznego, nie zastrzeżono go, nie skoordynowano ze sobą żadnej sieci, bo nawet nie zebrano danych potrzebnych do rozpoczęcia takiej koordynacji, ani też nie wyznaczono osób odpowiedzialnych za jakąkolwiek koordynację.
Ad.2. Nie wprowadzono obowiązku ewidencjonowania szlaków turystycznych. Nie przygotowano też dla władz państwowych żadnych materiałów, które by uzasadniały wprowadzenie takiego obowiązku. Przygotowano wprawdzie program komputerowy dotyczący prowadzenia bazy szlaków, ale przewidziano w nim wyłącznie miejsce dla szlaków PTTK.
Ad.3. Nie przygotowano dla władz państwowych żadnych materiałów, które by uzasadniały wprowadzenie ochrony prawnej szlaku.
Ad.4. Trudno mówić o sprawnym systemie dotowania prac znakarskich, skoro na jakąś szczątkową dotację mogą liczyć tylko nieliczne szlaki. Nie wymyślono nic, co by tu zrobić z całą resztą szlaków, ktore nie załapały się na dofinansowanie centralne. Należało by zacząć od policzenia jaki procent pieniędzy daje władza państwowa z tego, co jest potrzebne na znakowanie szlaków, i zadać pisemnie tej władzy pytanie, co zamierza zrobić z pozostałymi szlakami, a następnie upublicznić tą odpowiedź, żeby turyści wiedzieli, czemu jest tak źle.
Z drugiej strony medalu dowiedziałem się, że spośród oddziałów, które dostają dotację na znakowanie za pośrednictwem ZG PTTK, tylko kilka procent z nich rozlicza się prawidłowo! Co ZG PTTK zamierza zrobić z tym fantem?
Ad.5. Pomijając brak jakiejkolwiek stabilizacji finansowej szlaków, pozostaje problem ich stabilizacji w przestrzeni. Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym "zapomniała" o szlakach. Nie każdy urzędnik gminny jest turystą i nie każdy urbanista. Wypadało by zmusić w jakiś sposób władze, żeby zajęły się poważnie tym problemem. Również nie przygotowano dla władz państwowych żadnych materiałów, które by uzasadniały uzupełnienie tej ustawy.
Ad.6. Instrukcja znakarska PTTK jest kadłubowa. Wiele informacji przekazywanych przez znakarzy z pokolenia na pokolenie pozostaje poza tą instrukcją. Jeżeli ktoś myśli poważnie o zatwierdzenie tej instrukcji jako obowiązującego w Polsce przepisu, to najpierw musiałby nad nią solidnie popracować. A kadencja mija bezpowrotnie i bezefektywnie!
Ad.7. Tak to powinno wyglądać, jeżeli ma to mieć jakiś sens praktyczny. Niestety nie jest. Coś się przebąkuje o tym, żeby centralnie finansować tylko wybrane szlaki dalekobieżne, ale nikt nad tym solidnie nie popracował. Nikt jednoznacznie nie określił potrzeb i nie wskazał, co się da faktycznie zrobić, ani też nie ustalił, co zrobić z tą przeważającą resztą szlaków.

Co można życzyć nowemu Zjazdowi i nowemu ZG PTTK? Tak trzymać, a za sto lat i jeszcze kilka może uda się zrealizować wnioski z poprzedniego zjazdu. Tempo godne Towarzystwa XXI wieku!