Re: Mogło być gorzej...

Oto mamy kolejny przykład wyjątkowej osoby, którą było stać na pokrycie wszystkich kosztów dojazdów na wykłady i zajęcia na kursie przewodników górskich wzdłuż i w poprzek Polski, która w dodatku miała na to dużo czasu.

Ten przykład potwierdza tylko fakt, że zdobycie zawodu przewodnika górskiego nie zależy wyłącznie od posiadanego wykształcenia, doświadczenia górskiego i wiedzy krajoznawczej, ale przede wszystkim od źródła i sposobu finansowania jak również od możliwości dysponywania dużą ilością wolnego czasu.

Dodatkowo jest to bardzo wymowny przykład, pozwalający zrozumieć na czym polega dyskryminacja mieszkańców różnych regionów Polski i nierównoprawne ich traktowanie przy staraniach się o formalne uprawnienia przewodnickie.

Każdy będący przy zdrowych zmysłach uzna, że uzyskanie tytułu przewodnika górskiego w sytuacji kiedy zamierza się traktować to jako hobby (na stałe zatrudnienie w takim zawodzie w dzisiejszych czasach nie ma zresztą szans) i okazyjnie pomaga się ludziom w organizowaniu wypoczynku w górach, nie jest warte takiego poświęcenia.