Re: komercjalizacja?

"Mówiąc w skrócie pierwszeństwo szansy utrzymania się przy życiu."

Błyskotliwe, przełomowe stwierdzenie.
Jeszcze Piotrze postuluj może,
by za wyższe uznawano takie osoby,
które mają więcej centymetrów wzrostu.

"Jeżeli mamy ratować PTTK, to powinniśmy się skupić na tym, co ma szansę przetrwać i prawidłowo działać."

Jestem członkiem ( w umiarkowanym stopniu, boć na dystans )
oddziału, który nie ma właściwie w ogóle pieniędzy.
I mam do Ciebie jedną prośbę:
Piotrze, nie ratuj go!
Nie skupiaj się na nim ani trochę!

"Warunkiem podstawowym jest dopływ pieniędzy. Nie ma pieniędzy = nie ma możliwości działania. Jasne?"

Jesne to jest niestety to,
że gdzieś w długiej historii swego działactwa
zatrzymałeś się, Piotrze, na etapie dotacji i kasy z BORTów.

Czy jeśli grupa ludzi - bez dotacji, bez pieniędzy z BORTu, ani sprzedaży pocztówek - potrafi
robić corocznie dwa duże rajdy na ponad 100 i 200 osób,
mniejsze, comiesięczne na kilkanaście - dwadzieścia parę,
oraz coroczne szkolenie przewodnickie na średnio ok. 40 osób
to Ty chciałbyś zakrzyknąć:
"Nie ma pieniędzy = nie ma możliwości działania!" i zamknąć tę jednostkę?!

Masz rację, że wiele takich form można robić poza PTTK.
I jeśli w "Twój" sposób myslenia o pieniadzach i działalności
będzie prezentować w PTTK więcej osób - nie daj Boże - decyzyjnych,
to faktycznie moje koło/oddział i wiele, wiel jeszcze innych
pójdzie sobie działać gdzie indziej.

A PTTK w końcu zdechnie w łajnie chałtur,
podcierając się Statutem.

Serdeczności,

Kuba