Re: dinozaury

Witam!!!

> Nie mam chęci logować się na stronach PTTK,

Szkoda. Może z czasem się do tego przekonasz.

> lecz nie jestem anonimowy,

Witamy zatem wśród dyskutantów naszego Forum.

> (..) byłem na trasie w górach Sowich i miałem przykrość zajść
> do jednego z tamtejszych schronisk PTTK (...)

Opowiem Ci coś...

Wiesz od czego zaczęła się moja przygoda z działalnością w PTTK na poziomie wyższym niż Koło? Właśnie od schronisk...

W roku 1996 robiłem "Pasmo Południowe". Wędrowałem od Wołosatego w Bieszczadach, aż po Świeradów Zdrój u podnóża Gór Izerskich. 1300 GOT-ów w 48 dni. W czasie tej wędrówki niejednokrotnie miałem doczynienia z obiektami PTTK. To co tam widziałem zakrawało na skandal i wołało o pomste do nieba. Na Hali Miziowej spotkała mnie dokładnie taka sama przygoda jak Ciebie. Szedłem z Markowych Szczawin i po 9-ciu godzinach marszu dowiedziałem się, że na głodniaka muszę dymać jeszcze 3 godziny na Rysiankę, bo schronisko jest zarezerwowane przez grupę emerytów z Niemiec. I wtedy postanowiłem sobie, że nie popuszczę...

Po powrocie zebrałem w kupę wszystkie swoje zarzuty i wystosowałem do ZG PTTK ostre pismo, które podpisali prezesi większości klubów w naszym oddziale. Postanowiliśmy zobaczyć, czy istnieją poza Warszawą jakieś inne turystyczne środowiska akademickie. Wtedy też dowiedziałem się o istnieniu takiego ciała jak Komisja Akademicka, która w tym czasie nie działała. Ponieważ rok następny (1997) to rok zjazdu, więc akurat miałem czas, żeby sie wdrożyć i zobaczyć, że problemy (i to nie tylko te ze schroniskami) warszawskiego środowiska turystyczno-akademickiego nie są odosobnione w Polsce. Nawiązaliśmy zatem kontakt międzyśrodowiskowy i w listopadzie 1997 r. udało się reaktywować Komisję Akademicką.

Od tego czasu minęło juz ładnych parę lat, a my ciągle walczymy o lepsze Towarzystwo. Sporo się udało, lecz sporo jeszcze zostało do zrobienia. Schroniska PTTK na terenie Beskidów bardzo się poprawiły - stwierdzam to z autopsji. Na Sudetach się dobrze nie znam, ale faktycznie docierają z tamtego rejonu niepokojące sygnały.

Jednak wiem jedno - nie wolno Ci na podstawie jednego noclegu w jednym schronisku skreślać PTTK i idei jakie Towarzystwo reprezentuje. Wręcz odwrotnie - dla mnie zimny prysznic w schroniskach był impulsem mobilizującym mnie do wyjścia z ciepełka swojego koła i ruszenia na bój o nasze wspólne dobro - nowoczesne i sprawne Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.

Z poważaniem,
Łukasz Aranowski