Re: Rajdy indywidualne.

Mowa jest o formie kroniki. A ja zadam pytanie - czy my jestesmy krajoznawcami czy kronikarzami?
Jesli ktos jest kronikarzem kola lub oddzialu, to siada przy wielkiej ksiedze i wyczarowuje literniczo-graficzne cuda, wkleja zdjecia, znaczki, pocztowki. Potem taki oddzial chwali sie swymi osiagnieciami, lub po latach jakis student robi na podstawie tych wpisow dyplom.

Ja natomiast, zwiedzajac obiekty prubuje zapamietac jak najwiecej. A jest na to kilka sposobow. Mam przy sobie zawsze stary roczny kalendarz (bo sie nie rozpada) i na miejscu opisuje w nim to co widze, co uslysze od przewodnika lub np. ksiedza, co przeczytam w koscielnej kruchcie. Poniewaz potrafie poslugiwac sie olowkiem, a nie tylko dlugopisem, to czasami rysuje jakies ciekawe rozwiazania atchitektoniczne lub jakis detal. Nie mam czasu ( a wlasciwie mi go szkoda) na przepisywanie tego wszystkiego na czysto w pieknym albumie lub nawet na komputerze. Robie zdjecia obiektow, nie po to, by je niepowrotnie stracic wklejajac do albumu, lecz po to, bym mogla je jeszcze kiedys komus pokazac. A pokazywanie knota wydrukowanego na drukarce z byle jakiego skanu, mija sie z celem. Wiele osob w towzystwie widzialo moje zdjecia i wie, ze duzą wystawową odbitkę odbiera sie zupelnie inaczej niz zdjecie wielkosci znaczka pocztowego na pocztowce, gdzie kos chcial pokazac wszystko co znajduje sie w danej miejscowosci, lub jakas czarno-biale rozmazance, ktore wcale nie sa dowodem, ze je ktos sam zrobil, bo mogl tak samo dobrze zeskanowac z jakiegos folderu.

A wracajac do kronik rajdowych wykonywanych przez uczniow, to wydaje mi sie , ze najistotniejsze sa w nich wlasne spostrzezenia dzieci, a nie pieczatka odbita przez ksiedza.

Pozdrawiam wszystkich kronikarzy

Ewa