Re: jak jest z PTTK-iem

Do Piotra
Przepraszam, byl problem techniczny ze znakiem "mniejszosci"

W wielu sprawach się z Tobą zgadzam, ale uporządkujmy sprawy:

1. pierwszym celem PTTK powinno być promowanie i popularyzowanie samego członkowstwa w PTTK przez zakup legitymacji (karty rabatowej) ułatwiającej samodzielną turystykę w oparciu o infrastrukturę PTTK: baza noclegowa, szlaki turystyczne, system odznak turystycznych i krajoznawczych, usługi przewodnickie, ubezpieczenia (których nie ma!!!), itp. Nic się w tym zakresie nie robi, chodzi mi o nowoczesną promocję „firmy PTTK” na zasadach porównywalnych np. do firmy Amway. Istnieją firmy typu „Euro mniej 26”, które rozprowadzają ok. 100 tys. kart rabatowych nie posiadając własnego majątku, skromny lokal w Gdańsku przy ul. Długi Targ 11 i bazują tylko na umowach o zniżkach z gestorami obiektów i organizatorami imprez,
2. nad PTTK ciąży garb przeszłości z okresu PRL, kiedy to PTTK z nadania władzy było od wszystkiego: baza turystyczna (pomoc państwa w ramach CFTiW i ścisła współpraca z GKKFiT), masowe imprezy np. szlakiem Lenina na Rysy, szlaki turystyczne (monopol państwowy), przewodnictwo (monopol państwowy), opieka nad zabytkami (monopol państwowy wspólnie z TOnZ), Straż Ochrony Przyrody (monopol państwowy wspólnie z LOP, PZW i PZA), itd. Kiedyś PTTK było w stanie to wszystko utrzymać, bo otrzymywało dotacje podmiotowe i budżet PTTK w dużej części składał się z pieniędzy państwowych. Teraz trudno „starym działaczom” zerwać z tą przeszłością, dalej chcą organizować imprezy masowe i uważają, że wtedy o PTTK będzie głośno, jeśli w danej imprezie weźmie udział np. 500 osób. A czasy już nie te, i trudno zebrać tylu turystów. Chwała tym, którzy w tych trudnych czasach podejmują się jeszcze organizacji OWRP, CZAK, OMTTK, itp. Czasy inne, sam dojazd do miejsca imprezy kosztuje niekiedy ok. 300 zł. I dobrze, że odchodzimy od tej masówki, chociaż z drugiej strony taki Jurek Owsiak potrafi skrzyknąć ok. 20 tys. osób. Nie wiem tylko, jaki byłby cel skrzyknięcia takiej liczby turystów – co chcielibyśmy udowodnić, my lubiący ciszę i naturę.
3. z punktu widzenia działalności społecznego Zarządu Oddziału PTTK (podkreślam: społecznego !!!) każda impreza turystyczna (akcja turystyczna) otwarta dla osób spoza PTTK to problem, bo:
a) do tego nie potrzeba wcale Oddziału PTTK, wystarczy klub lub koło, które mają taką potrzebę i potrafią uszanować aktualne przepisy prawa. Zadaniem Zarządu jest dokonanie oceny imprezy i nadzór nad jej właściwym i kompletnym rozliczeniem, bo impreza się kończy, kolej na następną, a są wątpliwości, bo rachunki są nieopisane, bo brakuje kilku podpisów, sprawozdań, pieczątek, załączników itp. Szczególnie, gdy jest to impreza „dotowana” i władze zakupując np. nagrody za 500 zł żądają po czasie pokwitowań, listy uczestników i sugerują, że mają wątpliwości czy brało w niej udział 200 osób, bo ich zdaniem było tylko 160, a wtedy należałoby z tych 500 zł zwrócić jeszcze 100 zł.
b) nie powinnyśmy uszczęśliwiać wszystkich, bo np. dostajemy dotację na akcję „Lato” na biedne i zaniedbane dzieci, aby skorzystały z wypoczynku letniego, a mamy problem z ich rodzicami, którzy osobiście woleliby, aby te pieniążki wpłynęły do nich, bo dziecka i tak nie wyślą na obóz,
c) dostajemy np. z Kuratorium 2.000 zł (słownie: dwa tysiące zł) jako dotację dla 60 osób na obozy. Odrzucić ofertę ciężko, bo powiedzą, że nie szanujemy wielkiego urzędu. Pomoc z tej kwoty jest znikoma, bo bez też zorganizowalibyśmy to samo, a papierki fruwają i utrudniają życie.
d) są wskaźniki, że dotacja na imprezę nie może stanowić więcej niż np. 25% kosztów. Chcemy otrzymać dotacje np. 4 tys. zł. Robimy kalkulację na 18 tys. zł. Impreza odbywa się w marcu, telefony do potencjalnego sponsora nic nie dają. Dopiero po imprezie dostajemy ustną informację, że dostaniemy 2 tys. zł. Już wydaliśmy 2 tys. zł ze swoich środków na czysto. W maju otrzymujemy umowę, z której wynika, że te 2 tys. zł mamy przeznaczyć na to i to. Robi się problem, bo nie pasuje nam to do tego puzzla, itp. A moglibyśmy tę imprezę zorganizować za 15 tys. zł bez kłopotów kontrolując wszystkie dochody i wydatki we własnym zakresie. Kto tego nie robi, to tego nie zrozumie. Tylko oddział zatrudniający na stałe pracowników jest w stanie biegać po urzędach w roli petenta i zabiegać, tłumaczyć, prosić, itp.
e) są zawsze wątpliwości, że robimy to dla naszego zysku i jesteśmy dokładnie kontrolowani przez ewentualnych sponsorów i nie ma sensu napracować się społecznie, a potem jeszcze się tłumaczyć, być może nawet w sądzie (aktualny przykład to Paweł Mordal – prezes z Szamotuł),
f) jest jeszcze w PTTK wielu „nawiedzonych” oraz emerytów – pseudodziałaczy, którzy pamiętają czasy PRL i uważają, że mają prawo mieszać pisząc listy i donosy w każdej sprawie m.in. w sprawie imprez, a łatwo jest znaleźć powód do intrygi. np. że po rajdzie było jeszcze jakieś piwko dla wtajemniczonych i kto za to zapłacił, że drużyny ocenione były niesprawiedliwie i puchary wręczono pupilkom prezesa, itp. Jest to zjawisko nagminne.

Podsumowując imprezy może robić każdy przygotowane do tego członek kadry PTTK: przewodnik, przodownik, instruktor. Żeby zrobić imprezę nie muszą należeć nawet do PTTK. Liczą się tylko chęci. U mnie imprezy robią ludzie z Oddziału PTTK (ok. 40 przewodników i przodowników) w oparciu o działalność domów kultury, szkół, salezjan, itp. Robią je dla własnej satysfakcji, bez honorariów. Liczy się dla nich atmosfera i możliwość nawiązania kontaktów z młodzieżą, szkołami, domami kultury. Bo oprócz tego prowadzą działalność typową dla przewodników i pilotów – na umowę zlecenie.
Jako Oddział robimy tylko kilka imprez integracyjnych: regionalne zloty SKKT, imprezy ogólnopolskie i wojewódzkie (ok. 10 w ciągu roku). Łatwiej jest przeprowadzić całą logistykę (regulamin, dostęp do szkół – Internet, nabór uczestników, zakup nagród i świadczeń, obsługa imprezy, itp.) niż ją rozliczyć, bo tu na każdym kroku czyhaja pułapki z powodu np. nieterminowości otrzymywania skromnych dotacji, braku przygotowania merytorycznego urzędników, którzy myślą paragrafami typu zakup usług – zakup materiałów i np. ten sam wydatek: dyplomy dla drużyn raz może być uznany jako zakup materiałów (gdy kupiliśmy dyplomy w sklepie), a innym razem jako zakup usług (gdy wykonaliśmy je w firmie poligraficznej).
I w ten sposób może organizatora szlag trafić na szlaku.