wczoraj podczas 28. Festiwalu Górskiego w Lądku-Zdroju miało miejsce spotkanie prezesa PTTK Jerzego Kapłona z dyrektorem Festiwalu, Maćkiem Sokołowskim, jednocześnie wieloletnim dzierżawcą Pasterki i Szczelińca.
Dobrze się tego słuchało tam na miejscu, a po rozmowie jeszcze bardziej podziwiam Maćka za te lata, które wytrwał w Stołowych. Zachwycony byłem pytaniem z sali o strategię, wizję rozwoju PTTK. I zupełnie nie zaskoczyła mnie realnie nic-nie-mówiąca odpowiedź prezesa.
Czekałem na jakąkolwiek odpowiedź mówiącą coś rzeczowego o strategii, a nie tylko o tym, że ktoś nad czymś pracuje i kiedyś coś będzie.
Przecież to było pytanie do prezesa, który musi mieć pojęcie o jej kształcie, o kierunkach, w którym ma iść PTTK.
Mijają kolejne lata, a PTTK jest coraz bardziej nieobecny w turystyce. Śledzę może kilkanaście grup na Facebooku o podróżach, głównie rowerach, z racji moich zainteresowań - PTTK pojawia się tam od wielkiego dzwonu, coraz rzadziej. Za chwilę odejdą ostatnie pokolenia pamiętające świetność PTTK, a razem z nim zostanie pogrzebana piękna idea.
Kto ma mieć wizję nowoczesnego rozwoju PTTK, zgodnego z duchem czasów, jak nie prezes?
Czekałem na jakąkolwiek odpowiedź mówiącą coś rzeczowego o strategii, a nie tylko o tym, że ktoś nad czymś pracuje i kiedyś coś będzie.
PTTK dotrwało JUBILEUSZU ... bez strategii. Autor poniżej cytowanego artykułu problem braku strategii omawia.
Marek Staffa PRZED (ODLEGŁYM) JUBILEUSZEM Gazeta Górska, wydanie styczeń-czerwiec 2007
PTTK wydaje się prowadzić działalność koniunkturalną, trochę typu „od ściany do ściany” w zależności od polityki i życzeń aktualnych władz wszelkich szczebli, a nie według własnego, wytyczonego kursu. Nie mamy perspektyw ani wizji przyszłości. Stąd właśnie tytuł niniejszego artykułu. W 2023 roku powinniśmy obchodzić wielce szacowny jubileusz 150-lecia TT i jego następców – tylko kilkanaście lat dzieli nas od tego wydarzenia. ... Uważam za niezbędne dla dobra PTTK przeprowadzenie analiz i dyskusji, które pozwolą określić w jakim kierunku Towarzystwo powinno ewoluować i jaki powinien być przewidywany w następnych latach zakres jego działalności. Nie zastąpią tego dyskusje na kolejnych Walnych Zjazdach czy Kongresach Krajoznawstwa Polskiego, z natury „hurraoptymistyczne i hochpatriotyczne”, pełne deklaracji o współpracy i pełnionych misjach, ale dziwnie puste w sprawach zwykłej turystyki, bez żadnych przymiotników i nie kierowanej do określonych środowisk.
W wielu rzeczach się z Markiem nie zgadzałem, ale pod jego diagnozami dotyczącymi całkowitego braku pomysłu na Towarzystwo zawsze się podpisywałem. Kłopot w tym, że jego artykuły miały mniej więcej taki sam oddźwięk jak moje posty na forum – czyli absolutnie zerowy. Impregnacja na jakiekolwiek krytyczne uwagi z zewnątrz wydaje się podstawowym kryterium selekcji do ZG PTTK.
Podzielam Twoją refleksję. Brak pomysłu na przyszłość z braku refleksji, czyli wybór trwania.
Marek Staffa, w moim odczytaniu treści całego artykułu, raczej komentuje dryfowanie towarzystwa.
Stawiając pytania nie roszczę sobie pretensji ani do uznania ich z kompletny zestaw, ani tym bardziej nie czuje się upoważniony do odpowiedzi na nie – bowiem gdybym te 2 odpowiedzi znał, a nawet tylko przewidywał, nie musiałbym pytać. Mogę jedynie komentować.
Towarzystwo co prawda stara się zawsze być prymusem w stosunku do zachodzących w kraju zmian i poczynań władz państwowych, ale i tak jest to tylko dostosowywanie się do przepisów i okoliczności już istniejących lub uwarunkowanych (tworzonych) decyzjami innych.
Markowi w tym miejscu chodzi o objaw, a nie przyczynę. Otóż – według niego – z braku wizji PTTK wynika reaktywne zamiast proaktywnego działanie jego władz.
Gdybym miał to skomentować, to uważam, że nie jest to jedyna przyczyna. Inną, nawet ważniejszą przyczyną jest brak wyobraźni, lenistwo i oczywista nieudolność większości członków władz PTTK.
Wiesław Cholewa (w 2018 r. znalazł się na liście 100 najbogatszych Forbsa), współzałożyciel Murapolu, największej polskiej firmy deweloperskiej w Polsce, po udanym przeprowadzeniu sukcesji, zajął się działalnością prospołeczną. Został fundatorem i prezesem Fundacji Ideanova. Od 2021 r. w Przyszowej prowadzi Ośrodek Wypoczynkowy Jeżowa Woda, który jest częścią większego projektu.
W planie jest budowa na górze Jeżowa Woda schroniska turystycznego oraz Zagrody Limanowskiej. Na pierwszy obiekt został rozpisany konkurs architektoniczny.
- To ma być obiekt na miarę XXII wieku - wyprzedzający swoje czasy, jak kiedyś wieża Eiffla, czy schronisko na Śnieżce. Stąd połączenie funkcji schroniska turystycznego z centrum turystyczno-społeczno-kulturalno-edukacyjnym - podkreśla Wiesław Cholewa.
Architekci mieli przygotować projekt sześciopiętrowego budynku o wysokości do 35 m, z trzema nadziemnymi kondygnacjami i o powierzchni zabudowy od 285 do 440 m kw. Wśród wytycznych było 60 miejsc noclegowych o różnym standardzie. Obligatoryjnie trzeba było zaplanować wspólną ogólnodostępną kuchnię oraz węzeł sanitarny, na osobnych piętrach dormitorium męskie i żeńskie, pokoje w standardzie hotelu trzygwiazdkowego, restaurację i salę bankietową. Najwyższa kondygnacja według założeń miała wychodzić ponad korony drzew i być zarówno wieżą widokową (podziwiać z niej by można panoramę Beskidu Wyspowego i Sądeckiego a także Tatry), jak i mini obserwatorium astronomicznym.
Na konkurs wpłynęło aż 88 projektów z całego świata z czego jury do drugiego etapu wybrało pięć. Projektanci otrzymali uwagi i mieli ponad dwa miesiące na naniesienie poprawek i uzupełnienie koncepcji. Jury po raz kolejny pochyliło się nad projektami 13 września i wybrało zwycięzcę, który otrzyma 5 tys. euro.
- Jury ma już swój typ, a teraz o opinię proszeni są mieszkańcy. Mogą ją wyrazić, biorąc udział w głosowaniu internetowym do 24 września – zaznacza prezes Fundacji Ideanova.
Zwycięzca głosowanie internetowego otrzyma 1 tys. euro. Głosy internautów mogą też okazać się ważne przy wyborze ostatecznego projektu, który zostanie wybrany do realizacji. Nie jest bowiem powiedziane, że schronisko będzie budowane według wybranego przez jury projektu. Ostateczny głos ma inwestor i to on zdecyduje, z którym architektem podpisze umowę.
Wiesław Cholewa zamierza pozyskać środki na budowę nowoczesnego schroniska na Jeżowej Wodzie startując w konkursie Małopolskiej Organizacji Turystycznej. Jeśli się uda, to inwestycja rozpocznie się już w przyszłym roku. Pierwsi goście mogliby korzystać z obiektu już w 2025 roku.
Z projektami można się zapoznać i zagłosować na jeden z nich KLIKAJĄC TUTAJ.
To bardzo dobry przykład na to, że randomowi inwestorzy mają dzisiaj więcej wizji na to czym ma być tzw. „schronisko górskie” niż PTTK. Stara formuła regulaminu schroniska z darmowym wrzątkiem i noclegami na glebie po prostu w większości miejsc się przeżyła. PTTK już dawno powinno zniuansować swoje podejście. Mówiłem o tym we wrzuconym przeze mnie artykule w „Polityce”: https://forum-pttk.pl/index.php?co=wiadomosc&id=45272
Dalej dostrzegam potrzebę istnienia takich obiektów jak np. bacówka PTTK na Rycerzowej czy Krawcowym Wierchu. I tam mógłby obowiązywać stary regulamin i byłyby to niemal czysto obiekty misyjne. Ale pomysł aby tak samo traktować „Samotnię” czy „Orlicę” jest absurdalny. PTTK od lat tego nie dostrzega i nie ma żadnej wizji takich „obiektów pośrednich”.
- To ma być obiekt na miarę XXII wieku - wyprzedzający swoje czasy, jak kiedyś wieża Eiffla, czy schronisko na Śnieżce. Stąd połączenie funkcji schroniska turystycznego z centrum turystyczno-społeczno-kulturalno-edukacyjnym - podkreśla Wiesław Cholewa.
Na Śnieżce zaistniał obiekt kosmiczny - niestety bez noclegu dla turystów górskich.
Z projektami można się zapoznać i zagłosować na jeden z nich KLIKAJĄC TUTAJ.
W linkowanej przeze mnie rozmowie kilkakrotnie powtarzała się kwestia zróżnicowania oferty i prezes sam dwukrotnie chyba wspominał Markowe Szczawiny jako obiekt, który posiada i miejsca dla plecako-glebowiczów, i "trzy gwiazdki" wyżej.
Myślę że to akurat wszyscy widzą i wiedzą: że lepiej zarabia się na lepszym stanardzie, ale że jednocześnie należy również pamiętać o charakterze obiektu i potrzebach wszystkich. I że da się to pogodzić, choć to nie jest łatwe - słowa Sokoła, który mówi, że on chętnie porobi pokoje 2-osobowe, ale wtedy pojemność obiektu spadnie o połowę (czy jakoś tak).
A przy okazji - spałem podczas Festiwalu w Lądku w czeskim "Papszku", czyli w hotelu górskim Paprsek. Nie wiem nawet czy mieli niskobudżetowe noclegi, ale organizacją, czystościa, charakterem takiego 2-3-gwiazdkowego noclego za około 200 złotych z niezłym śniadaniem byłem bardzo usatysfakcjonowany.
Hotel górski Paprsek
To musi być niezły biznes, bo - z tego co zrozumiałem - właściciel jest odpowiedzialny również za odtworzenie starej wieży na wzgórzu naprzeciw schroniska:
