Śp. Tomasz Krzyżanowski - "Szara"

Witam ciepło.

Z podsumowań roku 2019: czekałem pięć miesięcy na "Szarą" i się doczekałem, polecam.

Poniżej zamieszczone akapity nie wymagają już żadnego komentarza, żadnych subiektywnych na tym etapie uwag.
Jeśli Łukaszu uznasz, że to nie miejsce na takie przekazy - to spokojnie usuń tego posta. Mam tylko nadzieję, że ktoś pochyli się nad tym człowiekiem i autorem, zapozna z jego życiem i twórczością, choć tak mało o tym w sieci, przepełnionej "celebrytyzmem".
Jeśli ktoś nabrałby ochoty do zdobycia "Szarej", to chyba tylko w 2 księgarniach: krakowska "Zbroja" i zakopiańska, nieopodal pięknego i zagubionego kościółka księży Salwatorianów przy ul. Bulwary Słowackiego 2. No i w księgarence internetowej Pana Witolda Gadowskiego.

Mam nadzieję, że Pan Witold Gadowski wybaczy (gdyby czasem napotkał ten post), że z okładek wydanej przez niego powieści przeniosłem poniższe teksty.

pozdrawiam serdecznie,
Wiesław

ŚP Tomasz Krzyżanowski – rodowity krakowianin, góral z serca, leśnik, muzykant, pisarz, skialpinista, obrońca Krzyża, wielki patriota – zasnął w Panu 25 czerwca 2019 roku.
Urodził się w 1957 roku w Krakowie, syn ostatniego dowódcy Cytadeli Lwowskiej podczas obrony Lwowa w 1939 roku. Absolwent Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Krakowie. Współzałożyciel pierwszego Niezależnego Zrzeszenia Studentów w 1980 roku.
Po studiach przeniósł się z rodziną na Podhale. Pracownik Tatrzańskiego Parku Narodowego w latach 1983–2018. Zafascynowany kulturą górali tatrzańskich, aktywnie włączył się w życie regionu. Współzałożyciel i kierownik zespołu „Harenda”. Autor kilku projektów muzycznych, w tym „Namysłowski z Góralami”.
Na podstawie odnalezionych austriackich rycin napisał dramat zbójnicki „Gombica Staska Kubina”, wystawiony w Teatrze im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem.
Mąż Hanny, ojciec Anny i Karoliny, dziadek sześciorga wnuków.

„Szara” – arcyciekawa, wielowątkowa, 2-tomowa powieść sensacyjna, z aktualną sytuacją polityczną polską i międzynarodową w tle.
Jej akcja rozgrywa się od Afryki po Europę, a najważniejsza część – w środowisku tatrzańskich ratowników i grotołazów, w malowniczej scenerii polskich Tatr. Tomasz Krzyżanowski udowadnia, że w gatunku, w którym już tyle napisano, on ma jeszcze coś nowego do powiedzenia i to nie tylko pod względem fabularnym.

Witolda Gadowskiego wspomnienia o autorze na okładkach powieści.
"Tomasz objawił swój talent literacki późno… za późno. Jego powieść nawiązuje do do najlepszych tradycji polskiej literatury. Piszę te słowa ze ściśniętym sercem, bo wiem, że już nic nowego nie wyjdzie spod jego ręki. Kiedy umawialiśmy się na wydanie „Szarej”, nie byłem świadomy, że będzie ona testamentem Tomasza, jego rozliczeniem
z nami, z życiem i ze światem.
Był bogatym, niespokojnym, tatrzańskim duchem, człowiekiem wielu pasji i patriotą. Taternikiem, muzykiem, znakomitym gawędziarzem i przyjacielem. Znaliśmy się wiele lat, a jednak nie wiedziałem, jak potężny talent w nim drzemie. Jestem pewien, że czytając „Szarą”, będą Państwo poruszeni i nie pozostawi Was ona obojętnymi.
Kochał góry i ludzi, przeżył wiele przygód i to wszystko pozostawił na kartach tej powieści. Jestem zaszczycony,
że mogłem ją wydać i wiem, że także w ten sposób Tomasz pozostanie między nami.
Ciąg dalszy nastąpi… kiedyś, gdzieś, gdzie Tomasz znowu zagra nam na skrzypcach i będzie dodawał ducha. Jeśli są Państwo ciekawi, jak może pisać góral i człowiek gór z wyboru, to natychmiast zajrzyjcie do środka. Gwarantuję, że powieść Tomasza Krzyżanowskiego nie puści Was ze swoich objęć aż do ostatniego słowa. To ostatnie słowo jest także ostatnią rzeczą, którą Tomasz zrobił w życiu.
Tomku, niech Tobie Dobry Nos Pon Bócek zapłaci za wzruszenia, które nam zostawiłeś, a holny wioterek niech Cię utuli, Bracie! Amen"
Witold Gadowski

Cześć.Najgorsza cenzura, to autocenzura.
Nie wiem czemu miałbym uznać, że nasze forum to "nie miejsce na takie przekazy". W każdym razie nic nie mam zamiaru usuwać. Ani spokojnie, ani niespokojnie.

Poprawiłem jedynie kilka błędów edytorskich i nieco sformatowałem post, aby był czytelniejszy.

Pozdrawiam,
Łukasz Aranowski