Od jakiegoś czasu o młodzieży i szkoleniach w PTTK ucichło. Gdyby tylko ucichło to pół biedy, podejmowane są decyzje, które zmarginalizowały rolę młodzieży w PTTK w Roku Młodych. Ten i inne powody skłoniły mnie do rezygnacji z dniem 14.6.2019 z pełnienia funkcji człona Zarządu Głównego PTTK.
Pozostaje mi tylko apelować do osób, którym sprawy młodzieży, tej turystyczno-krajoznawczej są bliskie by zabrały głos w dyskusji. Tym bardziej, że zabierać go będą w imieniu tych młodszych turystów.
Informację o powodach rezygnacji skierowałam do wszystkich członków PTTK, bo to w ich imieniu pełniłam funkcję z wyboru. Delegaci na Walny Zjazd także otrzymali informację. Chciałam jednak za pośrednictwem Forum podziękować społeczności za zaufanie i wsparcie jakim mnie obdarzyliście wybierając mnie na członka tego gremium.
Informacja dla członków PTTK w sprawie rezygnacji Aleksandry Staszak
(...) Sprawy gospodarki finansowej, w tym głównie zbywania majątku na poczet zdobywania środków na bieżące funkcjonowanie Towarzystwa, zdominowały tematykę odbywanych przez plenum ZG posiedzeń. Niejako przyglądając się rzeczowo tematyce posiedzeń plenum ZG można by dojść do wniosku, że przeglądamy zapisy z posiedzeń niedotyczących spraw stowarzyszenia a jedynie podmiotu gospodarczego. Od dwóch kadencji dało się odczuć, że inne sprawy czekają na lepszy moment. I tak w zawieszeniu od dwóch kadencji czekają na swoją kolej sprawy związane ze sferą programową Towarzystwa. A przecież pozyskiwanie środków finansowych w stowarzyszeniu prowadzi do realizacji działań programowych(!). (...) Wszystkie nasze działania, czy to programowe, czy finansowe powinny nawiązywać do strategii działań Towarzystwa. Niestety taki dokument nie powstał do dnia dzisiejszego. XVIII Walny Zjazd zobowiązał ZG do sporządzenia takiego dokumentu, jednak nie został on przygotowany przez ówczesny Zarząd. Z przykrością należy stwierdzić, że nielicznie organizowane działania programowe mają charakter stricte akcyjny związany z dostępnością ministerialnych funduszy, a nie wynikają z przemyślanego przez PTTK planu działania. (...)
Jako przewodniczący Komisji Akademickiej ZG PTTK uczestniczyłem niemal we wszystkich posiedzeniach plenum ZG PTTK w latach 1997-2005 (2 kadencje). Było DOKŁADNIE tak samo. Wielokrotnie w swoich wystąpieniach - również tu na forum - podnosiłem kwestie braku zainteresowania kwestiami programowymi i zaniedbaniami w tej kwestii, braku strategii oraz działań akcyjnych.
Jak widać nie zmieniło się nic.
Obawiam się, Olu, że Twój honorowy ruch pójdzie na marne. 14 lat temu uznałem, że Towarzystwo niestety jest niereformowalne. Twoja dzisiejsza rezygnacja upewnia mnie w tej kwestii.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę Ci powodzenia, Łukasz Aranowski
Brak ustalonej strategii działania PTTK utrudniał także podjęcie działań w innych zakresach, którymi zajmowałam się jako członek ZG, mianowicie w kwestii szkolenia kadr i sprawach związanych z młodzieżą.
W 2001 roku PTTK liczyło 81.111 osób, w roku 2002 kolejny spadek do 66 436 osób. Od tego czasu stan osobowy Towarzystwa waha się liczbowo w przedziale pomiędzy 60.000 a 70.000 (2008 rok to 60.909 osób – 2017 67.695 osób). Już w 2003 roku Halina Mankiewicz w artykule „Kierunek: Oddziały PTTK!!!” (Kwartalnik GOŚCINIEC nr 5 (9)/2003) omawiając stan organizacyjny PTTK zauważa te same niepokojące zjawiska; Zmniejszył się także stan kadry i liczba posiadanych przez kadrę uprawnień. Ma to co prawda bezpośredni związek ze zmniejszeniem się stanu członków, ale faktem jest także, że mniej niż w latach poprzednich zorganizowaliśmy kursów szkoleniowych i mniej nadaliśmy nowych uprawnień kadrze programowej, a przecież to ta właśnie kadra tworzy program, który powinien stanowić zachętę do zrzeszenia się osób w Towarzystwie. oraz duże zmniejszenie liczebności Towarzystwa, w tym aż o 25% w środowisku młodzieży szkolnej.
Oto liczby zaczerpnięte ze Sprawozdania zbiorczego ze stanu organizacyjnego oraz działalności programowej Zarządu Oddziału i Zarządu Głównego PTTK, wzór TKO.
Tabela E. w Dziale I. Liczba osób fizycznych posiadających jedno lub więcej uprawnień kadry programowej PTTK w roku:
rok zmiana rok do roku rok 2006 = 100% 2006 osób 17.587 100,0% 100,0% 2007 osób 17.442 99,2% 99,2% 2008 osób 16.948 97,2% 96,4% 2009 osób 15.529 91,6% 88,3% 2010 osób 14.993 96,5% 85,3% 2011 osób 14.434 96,3% 82,1% 2012 osób 13.589 94,1% 77,3% 2013 osób 13.222 97,3% 75,2% 2014 osób 12.911 97,6% 73,4% 2015 osób 12.380 95,9% 70,4% 2016 osób 12.263 99,1% 69,7% 2017 osób 11.890 97,0% 67,6% 2018 osób 11.818 99,4% 67,2%
W analogicznym rocznym zestawieniu liczb w tabelach B. i C. znajdujemy potwierdzenie tendencji spadku uczestnictwa młodzieży w szeregach członków PTTK. W porównaniu z rokiem 2006, kiedy młodzież stanowiła 35,4% ogółu członków, w roku 2018 udział był na poziomie 23,2%.
Co powoduje, iż od kilkunastu lat PTTK tkwi w stagnacji – może brak kadencyjności władz PTTK. Może – ale czy tylko z tej przyczyny…
Szkoda, że Olu tak negatywnie oceniasz działania ZG PTTK, ale masz do tego prawo, tym bardziej, że przez kilka lat zasiadałaś w Zarządzie Głównym. Mnie także wiele spraw się nie podoba, ale chyba patrzę na to z większym dystansem. Na moim postrzeganiu spraw turystyki młodzieżowej (i w ogóle zagadnienia pt. "PTTK wśród młodzieży") zaważyły doświadczenia z czasów licealnych, gdy próbowałem działać w ramach SKKT w mojej szkole - doświadczenia zdecydowanie negatywne (jako świeży absolwent liceum popełniłem na ten temat artykuł opublikowany w "Na szlaku").
Działalność wśród/na rzecz młodzieży można rozwijać na dwa sposoby. Pierwszy, preferowany w oficjalnej narracji PTTK, to tworzenie specjalnych struktur mających za zadanie aktywizowanie młodzieży. Alternatywą jest pozyskiwanie młodych ludzi do działalności w strukturach "ogólnych". Jestem zdecydowanym zwolennikiem tego drugiego podejścia, natomiast nie mam absolutnie przekonania do tworzenia w PTTK "młodzieżowego getta". Dlatego nie martwi mnie malejąca liczba SKKT-ów. Bo praktyka wskazuje, że zdecydowana większość ich członków kończy przygodę z PTTK w momencie opuszczenia szkoły. I uważam, że dyskutować należy nie tyle o tym, jak podtrzymywać SKKT-y wbrew ogólnym tendencjom do zanikania tych struktur (podobnie jak kół zakładowych), tylko o tym, jak pozyskać młodych ludzi do działalności w Towarzystwie i JAK ICH UTRZYMAĆ W PTTK W CZASIE, GDY SIĘ USAMODZIELNIAJĄ, PODEJMUJĄ PRACĘ, ZAKŁADAJĄ RODZINY itd.
Mam pewne obawy, że utrzymując dotychczasowy model działalności wśród młodzieży, puszczamy parę w gwizdek. I niezależnie od tego, ile pieniędzy wydamy np. na OMTTK, nie przełoży się to na odmładzanie Towarzystwa. Tyle na razie. Mógłbym pisać więcej (np. o OMTTK), ale w tym momencie czas nie pozwala.
Myślałem jakiś czas nad tym co napisałeś i chciałbym wrócić do tego tematu.
Działalność wśród/na rzecz młodzieży można rozwijać na dwa sposoby. Pierwszy, preferowany w oficjalnej narracji PTTK, to tworzenie specjalnych struktur mających za zadanie aktywizowanie młodzieży. Alternatywą jest pozyskiwanie młodych ludzi do działalności w strukturach "ogólnych". Jestem zdecydowanym zwolennikiem tego drugiego podejścia, natomiast nie mam absolutnie przekonania do tworzenia w PTTK "młodzieżowego getta".
Na początku swoich rozmyślań pomyślałem, że masz trochę racji. Ale potem spojrzałem na sprawę inaczej.
A co w tym kontekście sądzisz o środowisku akademickim? 1. Również tworzy getto. 2. A jednak od lat zasila Towarzystwo działaczami szczebla centralnego (że wspomnę np. o Włodzimierzu Łęckim).
Co do samej młodzieży, to kariera Pawła Zania czy Oli Staszak chyba nieco przeczy Twojej tezie.
Myślisz, że młodzież znajdzie się w strukturach ogólnych? Jednak turystyka młodzieżowa czy akademicka dosyć mocno różni się od turystyki emerytów.
Jednak turystyka młodzieżowa czy akademicka dosyć mocno różni się od turystyki emerytów.
To zależy od składu grupy. Oczywiście grupa akademików in gremio i podobna emerycka/senioralna z pewnością różnią się sposobem wędrowania.
W grupach zróżnicowanych od akademika do seniora już nie jest to tak oczywiste. Po latach doceniam wędrówki w takich grupach - to było krajoznawstwo, tak górskie jak i nizinne.
