Samotnia

Kolega Lech Drożdżyński
Prezes Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego

W związku z trwającą procedurą przetargową na dzierżawę schroniska PTTK „Samotnia” im. Waldemara Siemaszki w Karpaczu, zwracam się do Kolegi z apelem o szczególnie wnikliwe potraktowanie tej sprawy. „Samotnia” nad Małym Stawem jest nie tylko jednym z najstarszych i najpiękniejszych schronisk w Sudetach, ale jest także miejscem symbolicznym i unikatowym – a to dzięki ludziom, którzy je od lat w
imieniu PTTK prowadzą. Tak jak Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze jest spadkobiercą tradycji i dorobku Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, tak też gospodarze „Samotni” – Sylwia Siemaszko i Magda Siemaszko-Arcimowicz – są godnymi spadkobiercami tradycji i legendy stworzonej przez zasłużonego działacza PTTK – Waldemara Siemaszkę, którego imię to schronisko nosi.

To ich miłość do tego miejsca oraz niezwykły zapał i energia sprawiają, że „Samotnia” jest miejscem szczególnym, które z niezwykłą siłą przyciąga ludzi kochających góry. Zgodnie z art. 8. ust. 9. Statutu PTTK, Towarzystwo „kultywuje tradycje turystyczne, popularyzuje historię i dorobek PTTK”. Częścią tradycji PTTK w Karkonoszach jest schronisko „Samotnia”, cieszące się opinią obiektu o wyjątkowej atmosferze, dla której od lat przybywają tu kolejne pokolenia miłośników gór.

Zarazem „Samotnia”, prowadzona przez rodzinę Siemaszków od 1966 r. (co w Sudetach stanowi swoisty ewenement!), jest bodaj najlepszą wizytówką Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Karkonoszach – nawet jeżeli nie wszyscy działacze PTTK zdają sobie z tego sprawę. Dlatego z niepokojem przyjmuję informacje o próbach przejęcia „Samotni” przez osobę, która – nie ujmując jej kwalifikacji w zawodzie restauratora – nie wykazuje żadnych związków z ideami PTTK i propagowanym przez Towarzystwo modelem turystyki górskiej.

W Polsce, także w górach, jest wiele restauracji i hoteli. Niektóre z nich być może przynoszą większe zyski. Mam jednak nadzieję, że PTTK nie zerwie ze swą tradycją i nie dopuści, by w imię komercji „Samotnia” straciła swoją tożsamość. Chcę wierzyć, że władze PTTK nie dopuszczą do zakończenia historii, której już później nie da się rozpocząć na nowo.

Z turystycznym pozdrowieniem
dr hab. Jacek Potocki, prof. nadzw.
kierownik Katedry Gospodarki Przestrzennej
Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
członek PTTK od 1976 r.
przewodnik sudecki i przodownik turystyki górskiej od 1989 r.

Do wiadomości:
- Pani Sylwia Siemaszko
- Pani Magdalena Siemaszko-Arcimowicz
- Spółka "Sudeckie Hotele i Schroniska PTTK"
- Oddział PTTK "Sudety Zachodnie" w Jeleniej Górze
- media

A ja - jako wieloletni członek PTTK (...)

...niech [PTTK - przyp. ŁA] nie zapomina, że nie jest organizacją nastawioną na zysk i musi przede wszystkim propagować turystykę górską i jej specyficzny klimat...

...monopolista, czyli PTTK, który pozostając reliktem komuny, wciąż jest właścicielem schronisk i nie inwestuje...

...niestety, ludzie z zarządu głównego to zwykli urzędnicy - nie wiadomo, kiedy ostatnio byli w górach...

Nie wiem czy PTTK stać na kampanię w środkach przekazu, pozwalającą na zmianę postrzegania organizacji w społeczeństwie, które lubi anonimowo dołożyć słabszemu.

Ciekawe czy nadchodzący XVIII Walny Zjazd PTTK coś w tej sprawie zmieni?

Szyc i Gessler nie pomogli Samotni. PTTK ignoruje apele
Barbara Stanisz 2013-07-04

Ponad 2 tys. osób, w tym znani aktorzy, himalaiści, biznesmeni, politycy, wysłało prośby do zarządu głównego PTTK o ratowanie charakteru schroniska Samotnia w Karkonoszach. Bez skutku.

W maju tego roku spółka Sudeckie Hotele i Schroniska PTTK rozpisała konkurs na dzierżawcę schroniska. Swoje oferty przedstawiła dotychczasowa ajentka Magda Siemaszko-Arcimowicz, której rodzina zajmuje się Samotnią od 1966 r., i restaurator z Karpacza.

Samotni bronili na Facebooku i listami

Miłośnicy schroniska uważają, że nikt nie zadba o schronisko lepiej niż obecna dzierżawczyni. Martwią się, że bez niej Samotnia straci swój charakter, który od lat budowała tam rodzina Siemaszków, organizując liczne imprezy sportowe i kulturalne oraz przyciągając do schroniska znane osoby. Nie znając planów restauratora, wiedzą jedynie, że zaproponował on więcej pieniędzy, i obawiają się, że zmieni Samotnię w zwykłą restaurację nastawioną jedynie na zysk.

Zorganizowali się na Facebooku (blisko 12 tys. polubień) i wysyłali do zarządu głównego PTTK apele z prośbą o to, by głównym kryterium decydującym o wyborze nowego dzierżawcy nie były pieniądze. W akcję włączyli się m.in. aktor Borys Szyc, restauratorka Magda Gessler, himalaiści Piotr Pustelnik, Krzysztof Wielicki, wielu polityków, samorządowców. O potraktowanie schroniska jako obiektu kultury zwrócił się również minister Bogdan Zdrojewski.

"Konkurs zgodny z prawem"

W miniony weekend odbył się zjazd PTTK w tej sprawie. Członkowie Towarzystwa przedyskutowali sprawę Samotni i stwierdzili, że konkurs na dzierżawcę jest zgodny z prawem.
- Dostaliśmy od spółki różne dokumenty, z których wynika, że wszystko odbywa się prawidłowo - mówi Marian Hawrysz, członek zarządu głównego PTTK.

Władze PTTK nic nie mogą?

Spółka Sudeckie Hotele i Schroniska PTTK została powołana przez Towarzystwo, żeby zarządzać jego majątkiem w regionie. Rządzi się przepisami prawa handlowego, a zarząd główny PTTK - jak mówi Hawrysz - nie ma formalnej możliwości wpływu na jej decyzje.

Prezes spółki Grzegorz Błaszczyk musi rozstrzygnąć konkurs do 8 lipca. Warunki, jakie ustalił, wskazują, że dzierżawcą zostanie ta osoba, która ma więcej pieniędzy. Na dziesięć punktów tylko dwa dotyczą strategii marketingowej i doświadczenia w prowadzeniu górskich obiektów. Pozostałe osiem otrzymuje oferent za wskazanie możliwości finansowych.

Ech, Pawle, Pawle. A gdzie Twój dawny krytycyzm?

nie zabieram głosu w sprawach, w których nie mam rozeznania (...) Mój zakres obowiązków zawodowych ma się nijak do tej sprawy. (...) Spokojnie z boku obserwuję sytuacje (...) Nawet jeżeli pewne działania władz Towarzystwa mi się nie podobają, to z pewnych względów publicznie nie będę tego komentował (...) Na walkę z wiatrakiem szkoda łamać kopie

fragment: To chyba pokazuje cały absurd tej sytuacji… Celebryci sami mają dość komercji i chcieliby zostawić jakieś enklawy, gdzie się ona nie wkrada (wkrada się nie całkiem bezczelnie?)?
Bo w tym wszystkim naprawdę nie chodzi o "Samotnię", a przynajmniej nie tylko o nią.

Nawet jeżeli pewne działania władz Towarzystwa mi się nie podobają, to z pewnych względów publicznie nie będę tego komentował.

Podpisanie umowy to zwycięstwo wszystkich, którzy walczyli o pozostawienie schroniska w rękach dotychczasowych najemców. Miłośnicy schroniska od wielu tygodni wysyłali do zarządu głównego PTTK apele, w których podkreślali wyjątkowy charakter Samotni.

(...)

Do zarządu PTTK wpłynęło ponad dwa tys. apeli, wśród nich podpisane przez znanych aktorów (Borys Szyc), himalaistów (Krzysztof Wielicki, Piotr Pustelnik i zmarły Artur Hajzer), restauratorkę Magdę Gessler, milionera Leszka Czarneckiego, a także wielu polityków i samorządowców. O potraktowanie Samotni jako obiektu kultury apelował również minister kultury Bogdan Zdrojewski.

W tej sytuacji wszystko jedno jak się sprawa zakończy.

Jak Siemaszkowie pozostaną w Samotni, będzie to odebrane jako kolejne zwycięstwo spontanicznie zawiązanej społeczności internetowej nad urzędnikami - tym razem tymi z PTTK. Jak Siemaszkowie zostaną wyrzuceni, to każdy zobaczy w tym dowód na niereformowalność postkomunistycznych molochów. Cokolwiek ZG nie postanowi w sobotę - PTTK już przegrało.

Jednym słowem udało się zmanipulować opinię publiczną.

Kilka osób z naszych grup było w Samotni i żadnego ciekawego klimatu nie odnalazło.

Podniesiono czynsz więc odbije się to kieszeni turystów.

...nie widzę nic złego w tym aby schroniska były w prywatnych rękach.

Jak zwykle wszystko zależy od ludzi, a nie obiektu.

Łukasz, musisz jednak przyznać, że większość dyskusji na polskich forach przeradza się w pyskówki. Zamiast merytorycznych głosów ludzie wyśmiewają dyskutantów. Lepiej więc nie zabierać głosu i nie narażać się na inwektywy.

W taki sposób dawno temu umarł np. wątek "Pytanie do Edka".

Dziękuję, potrafisz człowieka podnieść na duchu.

Według Ciebie wybrano pomiędzy dumą, a cholerą.

Nie będę spierać się, to Sudety.

W Bieszczadach nie jest lepiej, w rankingu "n.p.m." nasze schroniska zajęły czołowe miejsca od końca z przodującymi Kremenarosem i Chatką Puchatka na Wetlińskiej.

Tak zastanawiam się jako były członek PTTK, czy nie lepiej wyrwać temu konającemu poduszkę spod głowy?

Są oddziały dobrze działające, takie mamy w regionie, ale suma sumarum wygląda to nieszczególnie.

To co zobaczyłam wystarczyło mi aby sobie zdanie o schroniskach. Nie wiedziałam, że jest obowiązek zaglądania do schronisk.

Mam na myśli likwidację PTTK jako organizacji nie dającej się zreformować i stworzenie nowego stowarzyszenia turystycznego.

Nie. Między przeziębieniem a AIDS.

Gwar miasta, zgiełk spoconych dziennikarzy w mediach, kłopoty – to wszystko sprawia, że od czasu do czasu potrzebuję zwiać. Zaszyć się gdzieś i pogadać z normalnymi ludźmi, strzelić kielicha wśród przyjaciół.

Jeździłem po świecie i nie przypuszczałem, że takie piękne miejsce, prawdziwy azyl, mam pod nosem. W miejscu gdzie się urodziłem.

Pojechałem do Zakopanego bez większej wiary w to, że spotkam tam coś więcej niż rozgardiasz Krupówek, wypapugowanych turystów i zmęczonych bliskich.

I rzeczywiście... znalazłem Zakopane, jak z najgorszego snu. Chaos, budowlane bezprawie, chamskie interesiki robione przez tych, którzy się załapali. Elitka finansowa złożona, w dużej części ze starych cinkciarzy, donosicieli, cwaniaczków. Czasem to już całe rody drobnych oszustów, którzy się dochrapali.

Skandal uderzył mnie w oczy tuż przy wjeździe na moje rodzinne Bulwary Słowackiego. W pobliżu pięknego, jedynego takiego w Polsce, drewnianego kościółka ojców Salwatorianów, jakiś estetyczny cham, wandal i Belzebub, pewnie wykorzystując swoje koneksje i lepkie rączki miejscowych urzędników, wysadził koszmarne, dewastujące krajobraz domy, rozwalając przy tym stare zbocze Antałówki i stawy, gdzie jeszcze niedawno pływały traszki. Jeden, ten najgorszy budynek wygląda jak z horrorów klasy Z, pomnik chamskiego gustu i nowobogackiej tępoty. Straszy tuż przed wjazdem na Bulwary, przy ulicy Jagiellońskiej.

Na samych Bulwarach trwa kuriozalna dewastacja lasu, który z dzieciństwa pamiętam jako tajemniczy i piękny. Łapaliśmy tam czarno- żółte salamandry, goniliśmy lisy i zaskrońce, a teraz wszystko zniszczone, rozjeżdżone buldożerami. Stare, urokliwe sanatorium „Pocztowiec” sprzedane, zrujnowane. Trwa jakaś opętańcza, gigantyczna budowa.

Ekolodzy milczą, strażnicy pikna krajobrazu nie mają głosu, a mieszkańcy – jak bydło - przeganiani są już kilka metrów od swoich domów. Nikt nikogo nie pytał o zdanie, rządzi pieniądz i nuworyszowska chciwość.

Całe Zakopane zdaje się być kształtowane przez dorobkiewiczów, którzy zamieniaja je w kiczowaty lunapark. Korki przed wjazdem, beznadzieja architektoniczna w centrum, gigantyczne kolejki, śmierdzące kebaby. Nie rozumiem co jeszcze przyciąga tu tłumy turystów.

Zakopane ginie, pogrąża się w brei beznadziejności, przypadkowego wyrywania przestrzeni pod budowę – projektowanych przez głupców dla zysku – domów, pensjonatów, baraków i ruder.

Jeszcze chwila i jedynym ratunkiem dla tego miasta będzie „wariant drezdeński” - zbombardowanie tego wszystkiego z powietrza, bo nic ładnego, ciekawego i kulturowo wartościowego już nie przetrwa. Jak jakiejś stuletniej chałupy nie da się z marszu wyburzyć, to nieznani sprawcy podpalą i plac się oczyszcza – pod budowę wsiowego City.

Tylko Tatry spokojnie spoglądają na tę robaczą, ludzką krzątaninę.

Zakopane ledwo dyszy, dalibóg nie wiem, co w tym mieście robią władze samorządowe i burmistrz. Na domiar wszystkiego sprzedali Polskie Koleje Linowe. Myliłby się jednak ten, kto z ulgą zakrzyknął, ze dobra nasza, bo kupiły je okoliczne samorządy. Już słyszę, ze za nową spółką stoi dziwny, zagraniczny kapitał. Obym się w tych złych przeczuciach mylił.

Pora jednak wrócić do zdań którymi zacząłem swój felietonik. No bo pewnie, zdezorientowani, zadajecie już sobie pytanie: czy aby upały nie pomieszały mi w łepetynie i pisząc o azylu nie straciłem właściwego rozumienia tego słowa.

Nie, znalazłem taki piękny azyl, co prawda na poziomie prawie dwóch tysięcy metrów nad poziomem morza i w bezpiecznym oddaleniu od śmierdzących Krupówek, ale jednak jest. Istnieje!

Znalazłem swoje prywatne obserwatorium, do którego niebawem wrócę i się w nim zaszyję.

Tam sobie popisze, pogwarze z mądrymi ludźmi, napije się okowitki, rytualnie ubitym jagniatkiem i bundzem przekasimy, wtedy spokojnie podumam nad skalą naszych człowieczych usiłowań. Stamtąd wyglądają one jak mrowienie się jętek jednodniówek, no i...co nie jest bez znaczenia, tam jakoś bliżej do Stwórcy.

Nie zdradzę wam gdzie to jest, bo nie chce tam towarzystwa. Stamtąd jednak czuć nawet oddech śpiących pod Giewontem rycerzy, którzy kiedyś ruszą.

Jest takie miejsce i zapewne każdy z Was je ma, tylko trzeba poszukać, a urlopy są właśnie po to.

Bywojcie...

Witold Gadowski

Jak w tej okoliczności krajobrazu, jak by powiedział klasyk, zachować klimat i charakter starego schroniska?

Rozbawiłeś mnie tym tekstem o pasożytowaniu. W ten sam sposób można powiedzieć o każdym, kto cokolwiek zarabia na czymkolwiek. A ta działalnośc programowa to jest Twoim zdaniem dla krasnoludków, czy dla tych, na których rzekomo PTTK pasożytuje?

Jak się coś robi tanio i po socjalistycznemu nie pasożytuje, to szlag to trafia, bo gospodarz fatalny, a jak coś się robi drożej, żeby tego szlag nie trafiał, to się jest posądzanym o pasożytowanie.

Można robić porządnie i niedochodowo.

Wystarczy zatem wydzielić obiekty mające status "schroniska PTTK" w oddzielną markę i na nich przestać zarabiać (niech wychodzą na zero).
...
Proponowałem takie rozwiązanie już wiele lat temu.

Mityczną "atmosferę" trudno wpisać w specyfikację.