Turysto buty zdejm!

W ten oto sposób zachęca turystów bacówka PTTK "Pod Małą Rawką". Nawet do głównej sali wejście w obuwiu jest tam zakazane. Rozumiem, że kierownictwo obiektu dba w ten sposób o stan stóp swoich gości. Po wędrówce konieczny jest odpoczynek dla zmęczonych kończyn dolnych. W takim razie prosiłbym jeszcze o miednicę z ciepłą wodą o solą Kinga.
A poważnie: obowiązek zdejmowania obuwia w części noclegowej (pokoje, korytarze, klatka schodowa) jest dla wszystkich turystów jasny i wręcz konieczny by zachować minimum komfortu. Niepotrzebne są wszelakie kartki z nakazami, gdyż każdy jest tego świadomy. To co spotkało mnie i moich kolegów 25 stycznia 2003 r. było zaskakujące. Zdajemy sobie sprawę, że schronisko trzeba utrzymywać w czystości. Dlatego dokładnie otrzepaliśmy obuwie ze śniegu, a te resztki które spłynęły na podłogę jadalni można przecież usunąć jednym ruchem mopa. Widocznie dla zarządzającego bacówką "Pod Małą Rawką" jest to zbyt wielki wysiłek. Gdy zwróciłem na to uwagę Panu ze schroniska (szef, pracownik?), odpowiedział:
"no, skoro Pan już wszedł...". Podziękowałem i wyszedłem, a ze mną cała grupa. Wnioski pozostawiam Wam i do zobaczenia na szlaku.

tak dobrze że poruszasz ten temat ponieważ tak to już że wypatrywany turysta w słabo obłożonych schroniskach nagle jest intruzem brudzącym noszącym błoto kupującym najwyżej herbatę.Ajenci i tak "rżną" PTTK mało dając z siebie a przede wszystkim nie do to do czego są, czyli zarabiania na dyskretnej obsłudze turystów indywidualnych (a takie bacówki zostały z ta myślą stworzone)Czy PTTK mogło by udzielać dzierżawy ludziom lubiącym ludzi,turystów gospodarnym, czystym i uczciwym pewnie tak ale ci nie mają "siły" przetargowej.Marek krzyczę w tej sprawie razem z tobą !!!wojtek szarota

podobny zwyczaj panuje w schronisku na Rysiance i szkoda bo działa to na korzyść sąsiedniej Lipowskiej (niestety)..

Dzięki za Wasze wypowiedzi. Jak widać, niestety coraz gorzej dzieje się w niektórych schroniskach PTTK (np. wrzątek za opłatą). Z jednej strony komercjalizacja, a z drugiej prawdziwy turysta-piechur traktowany jak "persona non grata".
Pozdrawiam -

Nie bardzo rozumiem robienie zarzutów z tego ze wchodząc do czystego schroniska należy zdejmować buty.
Ja uważam zdejmowanie butów przy wejsciu do schroniska za zupełnie naturalne, tym bardziej ze buty zazwyczaj bywają mocno zabłocone.
We wszystkich chatkach studenckich panuje taki zwyczaj i nikt nie marudzi, dlaczego nie miałby panować w schroniskach PTTK ?
Ludzie mieszkający w schronisku schodzą do jadalni w papciach, dlaczego mieliby je sobie ubłocić ?

Co szkodzi zdjąć buty ?
Oczywiscie przy wejsciu powinna być szafka na buty i ławeczka, gdzie można je zdjąć.

Pozdrowienia.

Basia

Przez wiele lat w schronisku na przełęczy Przegibek w Beskidzie Żywieckim trzeba było zostawiać buty w przedsionku i nikt nigdy tego nie kwestionował. Nie przeszkadzało to nawet narciarzom. Byłem tam wiele razy jeszcze jako licealista, potem jako student i osoba dorosła.
Wtedy nikt nie bał się co będzie jak zdejmie buty. Widocznie ci, którzy nie zmieniali skarpetek lub nosili je nie do pary omijali to schronisko.
Jak to się mówi: złej tanecznicy przeszkadza rąbek u spódnicy.
Pozdrowienia dla malkontentów.

Odpowiadam Piotrowi i Basi:
Jest zima, wokół biały śnieg, wszyscy mamy zimowe obuwie i ochraniacze - jak to zimą. Podejście z Przełęczy Wyżniańskiej do bacówki Pod Małą Rawką to około 20-30 minut. Przed nami dalsza droga na Małą i Wielką Rawkę, zejście do Ustrzyk Górnych. Chcemy tylko na 10-15 minut wstąpić do schroniska, napić się herbaty. A zdejmowanie i ubieranie na powrót butów i ochraniaczy to w tej sytuacji - zgodzicie się chyba ze mną - nie potrzebna strata czasu. Zaznaczam, iż wszyscy starali się w miarę możliwości oczyścić obuwie ze śniegu. Dobrym rozwiązaniem jest stosowane w wielu schroniskach (np. Markowe Szczawiny) wystawienie na zewnątrz obiektu, przed wejściem kilku szczotek. Jak widać dla chętnego (czytaj: dobrego gospodarza) nie ma nic trudnego. Dlatego Piotrze, Twoje stwierdzenie o złej tanecznicy jest nie na miejscu.
Pozdrawiam i do zobaczenia na szlaku.
PS. Nie jestem malkontentem, stwierdzam tylko fakty.

No tak ale inne osoby mogły tego dnia pokonywać szlak w przeciwną stronę i mieć bardzo mocno zabłocone (nie tylko zaśnieżone) buty (załózmy ze jest wczesna wiosna, a nie zima). Trudno postawić przed schroniksiem kogoś, który oceniałby stan butów i mówił ten pan moze wejsć, ten musi buty porządnie oczyscić ze śniegu a ten niech buty zdejmie.
Wtedy ten ostatni zacząłby sie buntować, "a dlaczego ja mam zdjąć a on nie ?"
Jak ocenić "stopień zabłocenia" od którego trzeba te buty już zdejmować, a do jakiego - jeszcze nie ?
Jednakowe "przepisy" dla wszystkich niejako równają to w górę.

Co do straty czasu - to się zgadzam, zawsze możemy do tego schroniska nie wchodzić, zwłaszcza jak jest na początku trasy, kiedy jesteśmy jeszcze wypoczęci.

Albo usiąść na chwilę przy stołach na dworze, jeśli pogoda na to pozwala.

Pozdrowienia.

Basia

Mimo, że nie ciagnie mnie specjalnie jakoś do obiektów naszego (jednak) Towarzystwa,
przyczyną nie jest ściąganie obuwia.

Jest to naturalnie pewną obiektywną uciążliwościa - także dla mnie.

Jednak w pełni akceptuję, że - z uwagi na układ pomieszczeń w schronisku, pogode, strukturę gości czy nawet własne widzimiesię - administrator schroniska zarządzi sobie ( i turystom ) tak czy inaczej w tym względzie.

Schroniska mają zwykle skromną obsadę, czasami problemy z wodą.

Ponieważ nie są to hotele, nie oczekuję odźwiernego otwierajacego drzwi i noszącego moje bagaże.

Gotów jestem potulnie i bez szemrania przedstawić do przeglądu stan moich skarpet ( konsekwencje to juz nie moje - ewentualnie - ryzyko )

W każdym razie o sprawe sszkoda kruszyć kopie.

Pozdrawiam

Kuba

Zgadzam się z Tobą, Kuba (że nie warto kruszyć kopii). Nie robię tego lecz pragnę zasygnalizować kolejne negatywne "zjawisko", z jakimi spotykamy się coraz częściej w schroniskach górskich. Podkreślam jednak: nie wszędzie jest źle. Są obiekty, gdzie turysta to miły gość czy wręcz przyjaciel. Problemem natomiast jest to, że coraz częściej spotykamy się z drobnymi w gruncie rzeczy niedogodnościami, które nakładając się tworzą nienajlepszą atmosferę w schroniskach PTTK. I co ważniejsze - "wokół nich" - rzutując w ten sposób na opinię o innych obiektach. Całkowicie niezasłużenie.
Pozdrawiam -

Jakoś nie wyobrażam sobie, aby wszyscy turyści mieli nagle zacząć nosić zapasowe obuwie. Ci, którzy idą z plecakami najczęściej je mają (a i tu pojawia sie problem - ja jeżdżąc w góry nigdy nie zabieram kapci, bo najczęściej sypiam pod namiotem, więc byłby to tylko niepotrzebny balast; no i co mam wtedy zrobić? mogę zdjąć buty górskie i założyc zapasowe, które mam w plecaku, ale zkąd pewność, że i tak nie zostanie mi zwrócona uwaga?), ale co robić z tymi, któorzy wychodzą z kwatery na jednodniową wycieczkę. Nie każdy dysponuje plecakiem odpowiednio dużym, aby oprócz innych potrzebnych rzeczy, zmieścić w nim jeszcze obuwie na zmianę. A może prościej byłoby zapewnić turystom przychodzącym możliwość oczyszczenia swojego obuwia (porządna wycieraczka, zestaw ścierek, jedna, może dwie szczotki)? Nie jest to chyba zbyt duży wydatek dla schroniska.
Pozdrawiam
MIchał A

Spoko, nie ma sprawy, mnie tam zdejmowanie butów nie przeszkadza,ale pod kilkoma warunkami:
- jeśli podłoga będzie naprawde czysta (a wiemy, że brudzi sie nie tylko przez wnoszenie różnego świństwa z zewnątrz; mnie jakoś nie bawi lawirowanie pomiedzy porozlewaną wodą i herbatą, resztakmi posiłków, czy też rozmyslanie, jak wydostac sie ze schroniska "suchą stopą", bo jakaś pani własnie sowicie umyła całą podłogę w środku dnia - zdarzenie na Hali Łabowskiej)
- jeśli na podłodze będzie leżało coś choć trochę izolującego od często kamiennej lub betonowej, raczej zimnej (zwłaszcza w okresie pozaletnim) podłogi
Pozdrawiam
MIchał

Zwróć uwagę że pierwszy post dotyczył schroniska pod Małą Rawką, gdzie jest drewniana polakierowana podłoga i jest na prawdę czysto.
W takiej sytuacji swobodnie można się poruszać w skarpetkach.

Zupełnie co innego np. na Turbaczu, Gąsienicowej, lub Chochołowskiej. Ale tam też zdejmowania butów nikt od turysty nie wymaga.

A w ogóle - to po co robić problem z takiego drobiazgu.

Pozdrowienia.

Basia

Basiu! Ale czy nie uważasz ze pani w schronisku mogłaby raz czy dwa razy dziennie podłoge potraktować mopem i było by po krzyku.
Skoro strudzony wędrówką tyrysta musi zapłacić np. za wrzątek 2 zł czy ktoś niemógłby poprostu umyć podłogi. Oczywiści nie zawsze pada lub jest zima , w słoneczne dni buty mamy prawie czyste.
A może ktoś wpadnie na genijalny pomysł sprzedaży jednorazowych bucików foliowych jak w szpitaki. No wtedy będziemy mieć sterylne schronisko!
Do zobaczenia na szlaku.

Tez mi ten ostatni pomysł przyszedł do głowy, ale wyobrażasz sobie jaki by sie podniósł krzyk - przecież za to trzeba aż złotówkę zapłacić !

Pozdrowienia.

Basia

No a moze by tak: pantofelki wielorazowe jak w muzeach.

A tak mówiąc poważnie to wolałabym nie wąchać na jadalni skarpetek pana przy stoliku obok.

No właśnie Basiu! U mnie w szkole to niedawno wymyślili ale nie zdaje rezultatów. Przecierają sie po jakimś czasie.

No i proszę! Niby drobiazg, a rozgorzała całkiem fajna dyskusja. Co głos to nowy pomysł, niektóre całkiem zabawne)
Podkreślam raz jeszcze: poruszając ten temat nie chodziło mi tylko o obuwie w bacówce "Pod Małą Rawką" (choć również), ale miałem na myśli szerszy problem ogólny - traktowanie turystów w schroniskach górskich. Napisałem już wcześniej, że są obiekty gdzie turysta czuje się jak oczekiwany od dawna gość. Jest jednak takich schronisk coraz mniej i ciągle ubywają. Ostatni znany mi przykład: zmiana ajenta schroniska na Hali Łabowskiej wpłynęła niestety na obniżenie jakości usług. A jeszcze nie tak dawno chadzało się tam z wielką przyjemnością.
Pozdrawiam wszystkich i do zobaczenia na szlaku -

Nie czytałem wszystkich postów ale Mała Rawka jest wyjątkiem. Tam jest tak boska atmosfera że chętnie zdejmuje się buciory. Przecież ja nie czuję tego smrodu
Acha, admin. Czy słowo smród, jest również tutaj zbronione? Jeśli tak, to czytać "zapach"