Zgłoszenie do moderatora
Jeżeli uważasz, że ta wiadomość łamie regulamin naszego forum lub netykietę albo w inny sposób narusza zasady dyskusji - zgłoś to do moderatora.
Zgłaszana wiadomość
Temat: Re: Zasłużony Przewodnik PTTK
Autor: Przodownik 1811
Data: 2005-03-31 18:42:05
>A jest w ogóle taka funkcja wśród kadry programowej?
Przewodnicy stali się grupą zawodową niezależną od PTTK. Środowisko trudniące się tym zajęciem doprowadziło do stanu, że przewodnictwo urosło w Polsce do wysokiej rangi zawodu, dostępnego nielicznym i odpowiednio usytuowanym materialnie kręgom uprzywilejowanych, nadawanego wyłącznie przez władze państwowe, a nie przez stowarzyszenia przewodnickie; nosi w sobie ewidentne cechy totalitarnych rozwiązań systemowych. Tym niestety różnimy się od cywilizowanych krajów europejskich.
W całym świecie (może za wyjątkiem niektórych państw o ustrojach totalitarnych), zawód przewodnika jest wolnym zawodem, tak jak artysta czy dziennikarz*. A u nas przewodnicy mają dokładnie taki sam status (zawód) i muszą być mianowani (legitymacja z orzełkiem, wydana przez wojewodę) jak np. urzędnik administracji państwowej.
Oczywiście urzędnik państwowy może wstąpić do PTTK i po pracy udzielać się w klubie PTTK zrzeszającym pracowników danego urzędu, ale prawo wykonywania zawodu jakiegoś referenta nie jest uprawnieniem kadry PTTK. I tak samo mogą przewodnicy mogą sobie gdzieś tam działać i zakładać własne koła. Jednak jak by na to nie patrzeć, jest to wyłącznie zawód, do wykonywania którego nadawanie uprawnień leży całkowicie poza PTTK-iem. Nie są więc to uprawnienia kadry PTTK, a wyłącznie uprawnienia państwowe.
_______________________________
* Dla porównania - "status przewodników turystycznych we Francji przechodził znaczną ewolucję prawną. Ustawa z 11 lipca 1975 roku nakładała na biura podróży obowiązek zapewnienia grupie turystycznej na terenie Francji (chociaż nie na całym terytorium) przewodnika (guide interprete) lub innej osoby kompetentnej, oprowadzającej w miejscach publicznych, muzeach i w zabytkach. Ustawa ta bardziej nakładała obowiązek na biura podróży niż tworzyła zawód przewodnika. Dopiero regulacje z roku 1977 i 1983 będące aktami wykonawczymi do ustawy precyzowały status przewodnika turystycznego, który winien posiadać kartę zawodową uzyskaną na podstawie wyznaczonych zasad. Ta regulacja prawna stała równocześnie w konflikcie z ustawodastwem unijnym, w szczególności w zakresie wolnej wymiany usług co było powodem konfliktu głównie z touroperatorami niemieckimi. Francja a także Grecja i Niemcy zostały zaskarżone do Trybunału Sprawiedliwości. Trybunał uznał, że wewnętrzne regulacje działalności przewodników są sprzeczne z artykułem 59 i 60 Traktatu Rzymskiego." (Skoro Trybunał Sprawiedliwości uznał tak liberalne uregulowanie za sprzeczne z Traktatem Rzymskim, to co dopiero mowić o naszym cyrku z obszarami uprawnień górskich, klasami, i sposobem ich nadawania oraz przepisami określającymi, kto może prowadzić w górach).
"Skutkiem tego Francja zmieniła zasady oprowadzania grup turystycznych, precyzując w ustawie z 1992 roku kto może oprowadzać grupy po zabytkach i muzeach, tworząc niejako zawód przewodnika. "Osoby fizyczne lub prawne podlegające obowiązkowi koncesji turystycznej muszą korzystać z usług kwalifikowanych osób (określonych w odrębnych przepisach) do oprowadzania z komentarzem w muzeach i obiektach historycznych". Jednocześnie ustawa OGRANICZA OBOWIĄZEK ZATRUDNIANIA PRZEWODNIKÓW TYLKO DO WIZYT W MUZEACH I OBIEKTACH HISTORYCZNYCH zgodnie z interpretacją Trybunału Sprawiedliwości. Oznacza to, że NA DROGACH PUBLICZNYCH, W MIASTACH, NA TERENIE OTWARTYM DOPUSZCZA SIĘ OPROWADZANIE TURYSTÓW BEZ STOSOWNYCH UPRAWNIEŃ. (...)
Ze skrótowo przedstawionego systemu przewodnictwa turystycznego wyciąga się następujące syntetyczne wnioski co do jego funkcjonowania we Francji:
(...)
- POZA OBIEKTAMI ZAMKNIĘTYMI KAŻDY MA PRAWO DO OPROWADZANIA GRUP TURYSTYCZNYCH BEZ WYMAGANYCH UPRAWNIEŃ,
- państwo musi dopuścić do możliwości nabycia uprawnienia obywatela innego kraju–członka Unii Europejskiej lub spoza niej, jeżeli następuje zasada wzajemności, (...)
W praktyce polskiej ostatniego dziesięciolecia w zakresie przewodnictwa i pilotażu można zaobserwować następujące zjawiska:
- mnogość podmiotów organizujących szkolenia i występująca "nadwyżka" pilotów na rynku pracy
- rozproszenie samorządu gospodarczego przewodników
- konflikty wewnętrzne wśród przewodników (dwie przeciwstawne tendencje–jedna dążąca do poszerzenia tej grupy zawodowej a druga do jej zawężenia)."
więcej=> http://www.pot.gov.pl/news.asp?news=200303042003040101nm30.htm