Re: Z cyklu: pajacyki

Faktycznie jest problem, jeżeli dwóch opiekunów musi jechać razem, a przepisy tego nie przewidują. Niezależnie od tego, czy praca opiekuna jest pracą społeczną, czy też pracą odpłatną, to jej celem jest zaspokojenie jakiś potrzeb uczestników, a nie potrzeb własnych wspólnego wycieczkowania osób, które chcą być opiekunami. Przepis wymaga, aby jeden z opiekunów miał uprawnienia przewodnika (mam na myśli obozy wędrowne 1000 m n.p.m.). Są dwa wyjścia: albo go wynająć, albo zrobić te uprawnienia samemu. Nikt nie będzie zmieniać przepisów z tego powodu, że dwie osoby chcą razem pracować, a równocześnie nie chcą mieć odpowiednich kwalifikacji. Organizator obozu najpierw musi zaangażować osoby niezbędne z punktu widzenia prawa i ekonomii (niezależenie od tego czy się to podoba, czy też nie), a dopiero potem angażować osoby towarzyszące. Jak chciałem jechać z żoną na obóz, a nie mogłem być oficjalnym organizatorem, to po prostu jechałem jako uczestnik.
Ja na przykład nie mam uprawnień pilota i do nikogo nie mam pretensji, że nie latam za sterami. I do tego nie utyskuję na znikomy ruch samolotów w polskiej przestrzeni powietrznej. Jak chcę lecieć, to wiem, że muszę kupić bilet.
Piotr