Re: Projekt rozporządzenia o znakach drogowych

Spora część woj. śląskiego. Przyznaję, że nie robię w terenie notatek. Po prostu ten temat już mnie nie interesuje do tego stopnia. Po prostu pamiętam, kiedy sam skończyłem działalność jako znakarz i od tego czasu z większością szlaków nic się nie wydarzyło. Czasem na jakiejś wycieczce napotkam mój stary znak sprzed 20 lat albo jego resztki.Nie zrozumiałeś niczego z tego, co napisałem. Przedstawiłem, jak wyglądają szlaki, a nie zgłaszałem się do roboty. Zresztą nie ten wiek i nie to zdrowie. Moje nogi odmawiają posłuszeństwa po kilku kilometrach, a propozycję, że mam sam sobie płacić za robotę, mogę potraktować jedynie jako nieprzemyślany dowcip. Praca społeczna nie polega na tym, że się samemu za nią płaci. Praca społeczna polega na tym, że nie płaci się za samą pracę, ale pracownik powinien mieć zapewniony zwrot wszystkich kosztów z dojazdami włącznie. Zajrzałem na stronę COTG, gdzie są zasady rozliczania znakarzy szlaków górskich. Jakieś totalne dziwactwo uginające się pod ciężarem Polskiego Ładu i wydumanych interpretacji Urzędów Skarbowych.
Kochany Robercie. Jedyne, co powinno usatysfakcjonować normalnego człowieka, to normalność. PTTK zrzeszało niegdyś fachowców zwanych znakarzami, władza dawała co prawda tylko jakieś ochłapy na znakowanie, ale starczyło na pokrycie wszystkich kosztów, a nie tylko materiałów i jeszcze był z tego jakiś niewielki zysk, który można było przeznaczyć np. na druk folderów lub schematycznych mapek. Działalność w PTTK skończyłem w zasadzie wtedy, gdy ktoś wymyślił, że dotuje tylko część kosztów, a resztę mają finansować krasnoludki. Zresztą żeby było śmieszniej, krasnoludków (sponsorów) też zabroniono mi szukać.
Stan szlaków powinien być satysfakcjonujący dla turystów, a nie dla PTTK-owskiej kadry. Z doświadczenia wiem, że znaki wytrzymują w terenie 2-3 lata, więc nawet tam, gdzie uda się szlaki odnowić po 5 latach, nie będzie satysfakcjonujące dla turystów.
Szlaki znakowane wymagają rozwiązań systemowych, a nie dreptania w miejscu z pozostałościami stuletniej instrukcji znakarskiej i działaczami, którym albo będzie się chciało coś zrobić, albo nie będzie chciało. Szlaki to konkretne działania i konkretna pracochłonność. To nie tylko machanie pędzlem po lesie kilka razy w roku.