Re: Nowe rozporządzenie dla przewodników górskich

I jeszcze kilka słów refleksji. Otóż w latach 80-tych w komisjach egzaminacyjnych zasiadali ludzie, którzy wywodzili się z Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i to za ich sprawą przewodnictwo górskie zrodzone w Towarzystwie Tatrzańskich poszło stanowczo za daleko w kierunku krajoznawstwa. Ludzie ci poszerzali swoją wiedzę nie ze względu na potrzeby rynku usług przewodnickich, ale na skutek prywatnych zainteresowań. Podobni ludzie byli członkami komisji egzaminacyjnej, która mnie celowo i złośliwie ulała na egzaminie na przewodnika górskiego w Lwówku Śląskim - mieście położonym daleko od gór - "w podzięce" za to, że w 1981 byłem jednym z inicjatorów reaktywowania nielegalnego wówczas Oddziału Poznańskiego PTT. Drobiazgowo wypytywano mnie o duperele zupełnie nieistotne dla potencjalnych uczestników wycieczek, a których to znajomość była po prostu prywatnym hobby pytającego. Egzamin odbywał się wyłącznie w autokarze i w obrębie miejscowości podczas postojów na trasie. Wyjścia pieszego w góry ani w ogóle poza obręb miejscowości nie było wcale.

Teraz po okrojeniu obszaru uprawnień po żadnych okolicach Bolesławca, Lwówka Śląskiego, Lubania czy Zgorzelca albo Strzelina, Ziębic czy Henrykowa nie będzie już idiotyzmów w rodzaju obowiązku zatrudnienia tam przewodnika górskiego do oprowadzania wycieczek komercyjnych. Po tych kilkudziesięciu latach moich starań o zmianę durnych przepisów mogę się czuć usatysfakcjonowany, że kiedy podczas tamtego egzaminu odważyłem się tym panom zwrócić uwagę, że ten egzamin to jakieś nieporozumienie, to miałem całkowitą rację.