Program rozwoju turystyki społecznej

Z dniem 31 sierpnia 2023 r. ukazała się DECYZJA NR 2 MINISTRA SPORTU I TURYSTYKI w sprawie powołania i trybu działania Komisji do opiniowania wniosków składanych w ramach Program rozwoju turystyki społecznej sprzyjającej aktywności fizycznej społeczeństwa – upowszechnianie turystyki osób starszych, dzieci z domów dziecka oraz
dzieci z niepełnosprawnościami i ich opiekunów oraz szkolenia dla osób pracujących w turystyce z osobami ze szczególnymi potrzebami, finansowany w 2023 roku z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej.
Na podstawie art. 86 ust. 1 i 4 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r.

§ 1. 1. Powołuje się Komisję, zwaną dalej „komisją”, do opiniowania wniosków składanych w ramach Program rozwoju turystyki społecznej sprzyjającej aktywności fizycznej społeczeństwa – upowszechnianie turystyki osób starszych, dzieci z domów dziecka oraz dzieci z niepełnosprawnościami i ich opiekunów oraz szkolenia dla osób pracujących w turystyce
z osobami ze szczególnymi potrzebami, finansowany w 2023 roku z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej, zwanego dalej „programem”.

2. Komisja jest organem o charakterze opiniodawczo-doradczym Ministra Sportu i Turystyki.

3. Do zadań komisji należy:
1) ocena pod względem formalnym i merytorycznym złożonych wniosków w oparciu o kryteria określone przez Ministra Sportu i Turystyki w ogłoszeniu o programie;
2) przedłożenie Ministrowi Sportu i Turystyki listy wniosków:
a) rekomendowanych do przyznania dofinasowania,
b) nierekomendowanych do przyznania dofinasowania,

Jest to dobry omen, bo być może pojęcie "turystyka społeczna" zostanie raz na zawsze odblokowane w urzędniczych umysłach szefów od turystyki i rekreacji ruchowej i pozwoli im dostrzec nie tylko komercyjny i finansowy, ale także społeczny wymiar tej działalności.

To samo Ministerstwo Sportu i Turystyki bowiem wraz Polską Izbą Turystyki "ścigają" organizacje pozarządowe za działalność w tzw. szarej strefie. W 2023 roku ataki ze strony organizacji branżowych, reprezentujących komercyjną obsługę ruchu turystycznego w stosunku do NGO osiągnęły pułap dotychczas niespotykany.

Z dofinansowania Ministerstwa Sportu i Turystyki została zorganizowana przez Polska Izbę Turystyki kampania, dotycząca wypoczynku dzieci i młodzieży, w tym spoty społeczne, w których wskazuje się, że organizator turystyki nie wpisany do Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych działa niezgodnie z prawem.

Może wreszcie praca i świadczenie usług turystycznych i usług z nimi powiązanych na rzecz osób starszych, osób z niepełnosprawnościami oraz osób ze szczególnymi potrzebami będzie działalnością chronioną przez ministrów różnej maści (sportu i turystyki, kultury i dziedzictwa narodowego, rodziny i polityki społecznej, edukacji i nauki, itp.) na wzór działalności innych grup społecznych np. Kół Gospodyń Wiejskich.
Nigdy komercyjne biura podróży nie zrobią tego ani lepiej, a na pewno nie zrobią tego taniej od organizacji pozarządowych.
Jest to wielka misja do realizacji i pole do aktywności dla NGO's.

Szanowny i bardzo zasłużony Kolego,
nie bardzo widzę związek między nazwaniem programu "turystyką społeczną", a zmianami legislacyjnymi dot. wymogów dla organizatorów turystyki.
Zgodnie z Ustawą można organizować bez żadnych ograniczeń imprezy turystyczne jednodniowe (bez noclegu) dla wszystkich.
Imprezy wielodniowe, wyjazdowe możemy organizować wyłącznie dla członków PTTK albo w imieniu jakiegoś innego NGOsu, domu dziecka lub szkoły (wówczas oni są organizatorem).
Ponadto zostaje jeszcze trzecia możliwość - wykupienie gwarancji ubezpieczeniowych za ok. 2000 zł rocznie i wpis do organizatorów turystyki.
Należy pamiętać, że takie gwarancje to bezpieczeństwo dla uczestników, a znam przypadki "dzikich" organizatorów (członków PTTK), którzy mają więcej szczęścia niż rozumu, że nie mieli dotąd poważniejszego zdarzenia na swoich imprezach.
pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za komentarz i uwagi, z którymi się zgadzam.
Z racji długoletniej działalności w strukturach PTTK, PTSM oraz różnych gremiach turystycznych i okołoturystycznych wiem, co należy robić, aby nie mieć problemów z otoczeniem prawnym wynikającym z unijnych dyrektyw oraz dodatkowych „nadkładek” rodzimego autorstwa biurokratów z MSiT, np. do dzisiaj nikt nie podał dokładnej interpretacji wielu pojęć używanych w ustawie: „okazjonalnie”, „ograniczona grupa podróżnych”, „umowa generalna”, „usługa noclegowa”, itp. Byłem na kilku naradach i konsultacjach w trakcie dyskusji nad projektem ustawy i już wtedy sprawa była dla mnie jasna, że chodzi wyłącznie o interesy komercyjnych biur podróży, kancelarii prawnych, firm ubezpieczeniowych oraz banków i instytucji bankopodobnych.
Pojawienie się pojęcia turystyki społecznej w urzędowym dokumencie MSiT spowodowało u mnie nadzieję, że nie będę musiał zastanawiać się, czy „nocleg pod namiotem grupy turystów na prywatnej chłopskiej łące pod lasem” może być załatwiony grzecznościowo „na gębę”, czy jest usługą noclegową i wchodzi w zakres rygorów ustawy i czy muszę z tego tytułu mieć podpisaną umowę z chłopem oraz zapłacić w gminie opłatę klimatyczną, itp.
Swoją wypowiedź napisałem w kontekście artykułu „NGO jako szara strefa w turystyce” autorstwa Agnieszki i Artura Ponikiewskich - https://publicystyka.ngo.pl/ngo-jako-szara-strefa-w-turystyce.