Polowanie na prowadzących...

źródło => LINK

Mój komentarz:

To skandal, że Poznań pretendujący do miana nowoczesnego europejskiego miasta wprowadza cenzurę na przekazywanie informacji o mieście. Rolą państwa w żadnym razie nie jest ograniczanie wolnego rynku usług i decydowanie komu wolno zebrać grupę i prowadzić na otwartej ulicy miasta. Państwu o takim ustroju jak mamy w Polsce nie wolno wcielać się w rolę cenzora i ingerować w działalność statutową stowarzyszenia, związku wyznaniowego itp. oraz wtrącać się w relacje między jego członkami i podejmować decyzję czy dana grupa ma przerwać zwiedzanie, a na prowadzącego nałożyć mandat karny. To członkowie stowarzyszenia mają prawo decydować kogo i na jakich zasadach uprawnią do przewodzenia grupie podczas wycieczki i udzielania informacji krajoznawczych o zwiedzanym terenie. To grupa, a nie państwo, nadaje de facto uprawnienia do organizowania i prowadzenia wycieczki jak chodzi o działalność społeczną. A jak chodzi o działalność komercyjną, to klienci, czy to pojedynczo czy też jako grupa, mają tak samo prawo zawrzeć umowę z biurem turystycznym i zdecydować, że przewodnikiem będzie dajmy na to autor przewodnika po danym terenie, który ma wiedzę i doświadczenie, a niekoniecznie papiery wydane przez jakiegoś urzędnika (czytaj: pozwolenie od cenzora).Jak widać w tym artykule nie ma nawet mowy o możliwości ograniczania tej wolności w jakiejkolwiek ustawie. Zatem turyści mają konstytucyjne prawo wynająć sobie kogo zechcą, aby przekazał im informacje krajoznawcze o danym terenie. Wszelkie narzucanie przepisami obowiązku wynajęcia przez grupę licencjonowanego przewodnika namaszczonego przez władze państwowe i szykanowanie niewinnych ludzi przez straż miejską jest pogwałceniem podstawowych wolności i praw konstytucyjnych.

I jeszcze ważna informacja: W Krakowie działa Komitet Obrony Wolnych Przewodników, telefon alarmowy 604446233. Każdy kto zostanie zaczepiony przez służby porządkowe na ulicy za opowiadanie o mieście powinien odmówić zapłacenia mandatu, zwrócić się pod wskazany adres - Komitet Obrony Wolnych Przewodników oferuje pomoc prawną, zapewnia, że ewentualny proces na pewno zostanie wygrany! Więcej: http://wolneprzewodnictwo.blog.pl http://www.bird.pl/wolneprzewodnictwo

Podzielam opinie które napisałeś w Twoim komentarzu.
Nie ma przepisu doskonałego, określającego wszelkie okoliczności, i ta ustawa jest dziurawa - oczywiście, że każdy obywatel ma prawo poprosić o bezpłatną informację o okolicy wybranego przez siebie mieszkańca tego miasta. Co do zorganizowanych grup - dura lex sed lex.

Właśnie. Obowiązuje zawsze prawo nadrzędne. Wszelkie podrzędne rozporządzenia i zarządzenia sprzeczne z prawem nadrzędnym są nielegalne i naruszają obowiązujący stan prawny. To jest po prostu skandal, aby pod pretekstem ochrony interesów miejscowych przewodników straże miejskie wcielały się w rolę cenzora i ingerowały w działalność statutową stowarzyszeń, związków wyznaniowych itp. podmiotów organizujących zwiedzanie naszego kraju, wtrącały się w relacje między jego członkami, oraz podsłuchiwały kto i o czym opowiada uczestnikom wycieczki. Rynek pracy można chronić, ale tylko taki sposób, że nie narusza się prawa, a zwłaszcza zagwarantowanych konstytucyjnie praw obywatelskich.

Ustawa reguluje tylko i wyłącznie działalność komercyjnych biur podróży a nie ogół obywatelskiej działalności w zakresie organizowania i oprowadzania wycieczek! Jeśli wycieczkę organizuje jakiekolwiek np. stowarzyszenie, parafia, zakład pracy, klub, grupa znajomych, osoba prywatna itp. - nie ma obowiązku wykupienia usług miejscowego licencjonowanego przewodnika.

To członkowie stowarzyszenia, np. PTTK, mają prawo sami decydować kogo i na jakich zasadach uprawnią do przewodzenia grupie podczas wycieczki i udzielania informacji krajoznawczych o zwiedzanym terenie. To grupa, a nie państwo, nadaje de facto prawo do organizowania i prowadzenia własnej wycieczki jak chodzi o działalność społeczną.

Jeszcze raz podkreślam, że jak chodzi o działalność komercyjną, to klienci, czy to pojedynczo czy też jako grupa, też mają prawo zawrzeć umowę z biurem turystycznym i zdecydować, że przewodnikiem będzie dajmy na to autor ilustrowanego przewodnika po danym terenie lub jakiejś ciekawej publikacji krajoznawczej, który ma wiedzę i doświadczenie, a niekoniecznie papiery wydane przez jakiegoś urzędnika. Ma to swój wyraz w ustawie, gdzie jest mowa o zawieraniu umowy stanowiącej inaczej. Nie mają również obowiązku zwiedzania z miejscowym przewodnikiem uczestnicy wycieczki zagranicznej, którzy przed przyjazdem zawarli za granicą umowę ze swoim organizatorem na zasadach ustalonych w ich przepisach i zapisy polskiej ustawy ich nie dotyczą.

Bezczelność lobby przewodnickiego posunęła się tak daleko, że nie ma już mowy o chęci zapewnienia wysokiej jakości przewodnictwa, tylko o kontrolę administracyjnych uprawnień i karanie osób, które ich nie posiadają. Tymczasem de facto nie istnieje praktyczna możliwość sprawdzenia na ulicy, czy rzeczywiście grupa oprowadzana przez kogoś podlega rygorom ustawy. O tym świadczy jedynie szczegółowa dokumentacja imprezy w biurze organizatora, której uczestnicy i kadra imprezy nie muszą wszędzie nosić ze sobą.

Praktycznie wyegzekwowanie tego przepisu jest możliwe tylko w przypadku ewentualnej skargi klientów na niesolidność biura i po dokładnym sprawdzeniu umów i rachunków, a nie - jak to ma ciągle miejsce - na wniosek miejscowych sfrustrowanych przewodników, którym "wydaje się" że zwiedzająca miasto grupa osób zmuszona jest ich wynająć. Policyjne kontrole ogółu grup zwiedzających miasto, prowadzone w oparciu o takie domniemania, celem próby egzekucji jakiegoś wąskiego branżowego przepisu są rażącym nadużyciem władzy!

Nie wolno nikogo zmuszać do zakupu niechcianych usług czy towarów. Ta oczywista zasada zawarta jest w uchwalonej w 2007 roku Ustawie o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. W jej świetle bezprawne jest np. umieszczenie na stronie internetowej koła poznańskich przewodników PTTK błędnych informacji, jakoby wszystkie grupy, także te organizowane przez zakłady pracy czy parafie, miały obowiązek wynajęcia w Poznaniu przewodnika, bo inaczej zostaną ukarane 500-złotowym mandatem*). Jest to po prostu żenujący sposób narzucania się ze swoimi usługami za pomocą oszustwa.

*) zobacz => http://www.przewodnicy-pttk.org/przewod1.html

Żeby to była faktyczna ochrona rynku pracy przewodników utrzymujących się z tej usługi - możnaby takie działania zrozumieć.
A to przecież zwyczajne dorabianie. Ale zauważyłeś ten dysonans w jakim występuje Towarzystwo.

Dysonans to mało powiedziane.Czyli przodownik turystyki pieszej PTTK albo instruktor krajoznawstwa PTTK jest wg interpretacji chorych na punkcie własnej ważności przewodników PTTK - w grupie osób, które należy karać mandatami lub w sprawie karnej za społeczną działalność turystyczno - krajoznawczą i dzielenie się swoją wiedzą podczas zwiedzania miasta.

Czy ludzie, którzy rozgłaszają publicznie tego rodzaju kłamstwa i głupoty, nie powinni być natychmiast pozbawieni licencji przewodnickich? Wszakże o fachowość, a nie o nieznajomość przepisów i mylenie pojęć, faktów itp., chodzi rzecznikom utrzymania regulacji zawodu przewodnika turystycznego.

Warto w tym miejscu zapoznać się z informacją na stronie: http://www.kspoz.webpark.pl/pod_lupa.htm

Pozdrawiam
MJ

Artykuł w "Głosie Wielkopolskim", wydanie z 12 maja 2009 roku, na str. 15 "Przewodnik pod lupą" faktycznie brzmi jako zachęta na wniosek przewodników miejskich do nękania wszystkich osób przekazujące informacje o mieście Poznaniu bez stosownej bumagi.

Czy prawo do oprowadzania mają tylko etatowi miejscy licencjonowani przewodnicy?
Wszyscy inni licencjonowani przewodnicy jako chałturzący powinni być również ścigani przez straż miejską - nawet członkowie i sympatycy PTTK.

źródło => LINK

Kolejny karierowicz, który nie zna prawa i wypowiada bzdury. Nie każda grupa dziesięciu i więcej osób musi wynająć licencjonowanego przewodnika. To członkowie stowarzyszenia, parafianie, rada rodziców, związek zawodowy itp. mają prawo sami decydować kogo i na jakich zasadach uprawnią do przewodzenia grupie podczas wycieczki i udzielania informacji krajoznawczych o zwiedzanym terenie. To grupa, a nie państwo, nadaje de facto prawo do prowadzenia własnej wycieczki.

Nawet w przypadku działalności komercyjnej klienci, czy to pojedynczo czy jako grupa, mają prawo zawrzeć umowę z biurem turystycznym na szczególnych warunkach i zrezygnować z obsługi licencjonowanego przewodnika oraz zdecydować, że przewodnikiem będzie dajmy na to autor ilustrowanego przewodnika po danym terenie lub jakiejś ciekawej publikacji krajoznawczej, który ma wiedzę a niekoniecznie państwowe papiery przewodnika. Ma to swój wyraz w ustawie, gdzie jest mowa o zawieraniu umowy stanowiącej inaczej, niż ogólny zapis tej ustawy (Art. 30. 1).

Strach pomyśleć, że w naszych władzach zasiadają tacy ludzie - służbiści, którzy w interesie wąskiej grupy lobbystów interpretują prawo ad absurdum, posługują się metodami zastraszania i wprowadzania w błąd. Turystykę społeczną dzięki takiemu podejściu urzędników do społecznych inicjatyw na polu szerzenia turystyki i krajoznawstwa w szkołach i na uczelniach i tak już zarżnięto. Teraz chodzi im jeszcze o to, by zniechęcić biura podróży, szczególnie zagranicznych touroperatorów, do organizowania wycieczek po Polsce. W kryzysie ekonomicznym jest to faktycznie nam bardzo potrzebne.

Lech - ale, jeszcze straszniejszy Strach pomyśleć, iż ci służbiści w takim, jak napisałeś, interesie wąskiej grupy lobbystów nie tylko - interpretują prawo ad absurdum, posługują się metodami zastraszania i wprowadzania w błąd - ale współtworzą odpowiednio to prawo na etapie tak zwanych konsultacji z organizacjami.
Tylko co z tego, że jest to wiadome nawet Sądowi Najwyższemu ?