Osobliwe miejsca

Mamy piękne zabytki powszechnie znane. Mamy województwa, które są skarbnicą zabytków i muzeów. Również są muzea mało odwiedzane z reguły położone z dala od głównych traktów. Na Mazowszu takimi osobliwymi miejscami jest Muzeum Gwizdka w Gwizdałach i Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Kamieńczyku. Muzeum Gwizdka już doczekał się reklamy w najnowszym atlasie samochodowym.
Muzeum w Kamieńczyku poświęcone jest przede wszystkim flisactwu, chociaż można zobaczyć eksponaty militarne z września 1939, stare naczynia używane w gospodarstwie.
Własciciel tego muzeum opowiada z wielką swadą, można przyrównać to do gawędy. W rynku jest pomnik flisaka.
Zachęcam do odwiedzenia tych miejsc. Naprawdę warto.

Pozdrawiam
Monika P.

Czołem!Muzeum w Kamieńczyku zwiedzałem w czasie Mazowieckiej Konferencji Regionalnej przed ostatnim Zjazdem. Nie da się ukryć, że był to jeden z najciekawszych punktów programu...

Zatem - również polecam!

Pozdrawiam,
Łukasz

Witam.Ja proponuję odwiedzenie Muzeum Chleba, które na pewno jest z dala od głównych traktów turystycznych ale na pewno nie jest mało odwiedzane. Po wizycie w tym muzeum naprawdę nabiera się ponownie wielkiego szacunku dla tej strawy. Jak twierdzi twórca muzeum Piotr Mankiewicz:

„Gośćmi szczególnie ważnymi w Muzeum są i będą dzieci. Bo od szacunku dla kromki, naszej strawy powszedniej już tylko krok do szacunku dla najbliższych, do kraju rodzinnego do otaczającego nas świata.” jest naprawdę trafione w dziesiątkę.
Naprawdę polecam i zapraszam na stronę Muzeum Chleba
http://www.muzeum-chleba.pl
Pozdrowienia
Gieno

Uwazam, że Muzeum Chleba to bardzo ważne muzeum.

W tym roku wędrowałam po południowym Podlasiu czyli północna część woj. lubeskiego i zawędrowałam do osobliwej miejscowości Mościce Dolne. Wieś położona nad Bugiem wśród nadbużańskich łęgów i zamieszkana przez potomków Olędrów, których sprowadzono w XVIII z Meklemburgii. Osobliwością tej wsi są domy zbudowane na palach, aby uchronić je przed wylewami rzeki.

Polecam to miejsce podczas wędrówek pieszych, rowerowych czy motorowych. Naprawdę warto.

Wpisujcie inne osobliwe miejsca

Pozdrawiam
Monika P.

Nie wiem czy to jest na tyle osobliwe, ale polecam na Górnym Śląsku bardzo wiele zabytków przemysłu.
Np. czynna do dziś parowa maszyna wyciągowa w skansenie górniczym Quido w Zabrzu (tłok ma długość chyba 18 m).
Lub inna podobna maszyna niestety niszczejąca i rozkradana przez złomiarzy w Rudzie Ślaskiej - Orzegowie.

Nie dawno się dowiedziałam ze w szpitalu w Chorzowie działa do dziś magiel parowy z roku chyba 1904.
Normalnie służy już 100 lat do maglowania pościeli w tym szpitalu. I to nie jest żadne muzeum, tylko cały czas pracująca maszyna.

Pozdrowienia.

Basia

Basiu to są osobliwe miejsca. Magiel który służy po dziś dzień to ewenement na skalę europejską.

Również na skalę europejską jest Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie na Poj. Kaszubskim. Nie ma w Europie kraju, które mogłoby poszczycić się takim muzeum. Powstanie jego było bardzo proste. Po wojnie we dworze Józefa Wybickiego była szkoła. Dyrektor tej szkoły założył izbę muzealną. Kiedy szkoła przeniosła się do nowego budynku w miejce jej stworzono Muzeum Hymnu Narodowego. Muzeum osobliwe i nie spotykane.

Zachecam do jego odwiedzin. Naprawdę warto.

Pozdr.
Monika P.

Również polecam Muzeum Chleba w Radzionkowie prowadzone - i cały czas bogacące się o nowe eksponaty - przez p. Piotra Mankiewicza (najlepiej jeśli on sam prowadziłby każdą grupę). Wg mnie to powinna być obowiązkowa wycieczka dla grup szkolnych (podobnie jak obecnie wyjazdy do obozu Auschwitz-Birkenau).
J.P

Witam !
A może byśmy ze swoich stron i nie tylko podali TE miejsca.
Ja na początek podaję :PUŁAWSKĄ GROTĘ.
Więcej w naszym BORT -cie. Lub u mnie : ryszardbalabuch@wp.pl
pozdrawiam Ryś - Puławy.

Rysiu jak na Ciebie to za skromnie.

Zakładając ten wątek chciałam ożywić krajoznawstwo, a tu małe zainteresowanie Czyżby nie było osobliwych miejsc?
Widać, że lepiej być w maglu niż na forum.

Wędrowałam po Pomorzu Środkowym i w okolicy Słupska odwiedziłam wieś osobliwą. Nazywa się Swołowo. Osobliwością jej jest układ owalnicowy, mało lub wcale w Polsce nie występujący, oraz wszystkie budynki konstrukcji szachulcowej. Takie domy w kratkę Do zagród wchodzi się przez budynek bramny. Przy wejściu znajduje się tablica informacyjna o właścicielach byłych i obecnych i ich majątku ziemnym. W środku owala jest małe jeziorko. Są tam gospodarstwa agroturystyczne.

Polecam Swołowo. Naprawdę warto!

Pozdrawiam
Monika P.

Podczas tegorocznego urlopu spędzanego na Podlasiu i Suwalszczyźnie, zwabieni prowizorycznie wykonanymi drogowskazami, zawitaliśmy do Bakałarzewa. Znajduje się tu (przy szosie do Olecka i Plewek) doskonale zachowany bunkier z ok. 50-tonową kopułą bojową. Jednak szczególną postacią jest dzierżawca (?) i przewodnik w jednej osobie, który założył w tym miejscu skansen fortyfikacyjny.
Nieznany nam z imienia pasjonat militariów i fortyfikacji zrekonstruował wyposażenie bunkra, w którym spędziliśmy bez mała godzinę zwiedzając i słuchając jego ciekawych opowieści. No, zauważyłem tylko, że zwiedzające bunkier panie były chyba nieco mniej zainteresowane...

o! jak poszukałem, to nawet ich stronę znalazłem:
LINK

Bakałarzewo to był jeden z punktów oporu, składało się na niego 13 schronów (tzw. "bunkrów") - 5 bojowych i 8 biernych.
W tym, który można zwiedzać rzeczywiście zachowała się kopuła 20P7 - sześciostrzałowa, na dwa K-my.

Jeśli ktos chce więcej takich zobaczyć - koniecznie trzeba się wybrać na największe fortyfikacje na terenach Polski- Międzyrzecki Rejon Umocniony (MRU) któż zdoła kobiety zrozumieć Są i takie, co meczów nawet oglądać nie chcą!

W Bakałarzewie jeszcze nie byłem - jak to jest zorganizowane? uruchomiono oświetlenie? czy z latarkami się biega? Czy rury głosowe działają? można sobie porozmawiać na odległość? Wyposażenie pewnie zrekonstruowane na miejscu już w pełnie jest?

Bilet wstępu kosztował 5 zł, niewielkie rozmiary wnętrz oraz ich specyfika powoduje, że zwiedzanie możliwe jest w bardzo małych grupach (4-6 osobowych), choć ze względu na bardzo mały ruch przewodnik oprowadza nawet pojedyncze osoby.
W środku oświetlenie zapewniają akumulatory, poza tym zgodnie z opisem na stronie internetowej "sukcesywnie odtwarzane jest wyposażenie: drzwi pancerne, strzelnice obrony wewnętrznej, pomosty bojowe i lawety ckm wewnątrz kopuły, piecyki, prycze, boazerie."
Zwiedzanie trwa co najmniej pół godziny, przewodnik szczegółowo opisuje poszczególne elementy schronu. W naszym przypadku trwało to prawie 50 minut.
Zapraszam do obejrzenia kilku fotek z Bakałarzewa:
http://www.owrp.cba.pl/bakalarzewo.htm

Miła Moniko !!!!! Nie ilośc a jakość.Czasy tow.Stachanowa i Pstrowskiego były tyyyyyyllee lat wstecz.Mamy XXI wiek.PTP jest na liście ponad 10.000.Niech każdy da jak ja jedną od siebie. !!!!
Ryszard.

Ryszard, mnie chodziło, że nie dałeś krótkiego komentarza o Puławskiej Grocie. Z 10000 PTP tylko malutka część tu zagląda.

Pozdrawiam
Monika P.

Na stronie Komisji Turystyki Pieszej (http://ktpzg.pttk.pl) ruszył dział, gdzie można zgłaszać takie właśnie osobliwe (ciekawe) miejsca.

Pozdrawiam i zapraszam na stronę

Marcin Czerwiński

zapraszam: http://ktpzg.pttk.pl